เปลนอน...อ้อนลม
“เอื้อยนาง”
เจ้าเนื้ออ่อนเอย
เฉยเมยไม่อยากนอนเปล
ปล่อยสายลมให้ขับเห่
ปล่อยเปลไว้ให้เปลี่ยวใจ
อือ อื่อ ช้า ....
ลมพัดพาเปลโยกไหว
กล่อมเจ้าเนื้ออ่อนจนอ่อนใจ
เจ้าแก้มใสไม่อยากเหลือบแล
สายตาเจ้าสอดส่าย
มองขวาซ้ายชะม้ายชะแง้
โลกเอยช่างงามแท้
งามกว่าแม่งามกว่าเปลนอน
โน่นมีผู้คน...นี่มีสิ่งของ
ล้วนแต่เรียกร้องเจ้าดวงสมร
ให้เจ้าสนใจไม่อยากหลับนอน
ทิ้งเปลไว้ก่อนให้อ้อนลมเอย
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
ภาพจาก ... ตลาดน้ำ บางน้ำผึ้ง สมุทรปราการ