น้ำท่วมบางบัวทอง หวาดเสียวสุดๆ

น้ำท่วมบางบัวทอง  หวาดเสียวสุดๆ

                เสาร์ที่ 22-23-24 ตุลาคม 2554 ช่วงวันหยุดนักขัตฤกษ์ ปิดเทอมของลูกๆกันเสียด้วย ถ้าเป็นปีก่อนๆก็เตรียมท่องเที่ยวอาบไอหนาวกันแล้ว แต่ปีนี้ ภาระกิจหนักอึ้งจากสิ่งที่ไม่ได้ทำ หากแต่เกิดจากเหตุของการบริหารจัดการน้ำล้มคว่ำคะมำหงาย ฉิบหายกันสิ้น

เหลียวหน้าพะวงหลัง

             ต้องโทษใครกันหรือ แต่ไม่ว่าจะอย่างไร ก็ต้องทำใจ

             เมื่อได้ไปย่ำอยู่กลางสายน้ำที่ไหลหลั่งเข้ามาทีละนิดๆ แล้วก็ท่วมจนรถยนต์ราคาแพงๆจมหายไปทั้งคัน บ้านหลังละเป็นล้านถึงหลายสิบล้านบาท กว่าจะหาซื้อมาได้เลือดตาแทบกระเด็น

             หลังน้ำลดคราวนี้ ต้องเป็นหนี้กู้ซากบ้านซากรถยนต์ อีกเท่าไร

             ได้แต่เดินปาดหยาดเหงื่อที่ไหลโซมใบหน้าดำๆ น้ำตารินรอหลั่งอยู่ทุกวินาที กระพริบตาคราวใด น้ำก็ไหลออกตา

ยังไงยายก็จะอุ้มเจ้าจนพ้นภัยพาล

             นี่เพียงแค่เดินไปถ่ายรูปพี่น้องผองเพื่อนชาวบางบัวทอง จังหวัดนนทบุรี แผ่นดินที่มีชื่อเป็นมงคล ชวนให้อยากเข้าไปซื้อหาบ้านช่องห้องหอให้กับครอบครัว เป็นชานกรุงเทพมหานครที่เจริญก้าวหน้ากว่าที่อื่นใด ผมยังรู้สึกสะเทือนใจแทนผู้ประสบเหตุ ถ้าโดนกับตัวเองจะขนาดไหน

จะไปทางไหนกันดี ซ้ายหรือขวา หน้าหรือหลัง

             ตลอดถนนสายบางพลู-ตลาดบางบัวทองนองไปด้วยน้ำตาจากน้ำท่วม

             จะเหลียวซ้ายเข้าไปในซอย ก็มีแต่น้ำ จะเหลียวขวาเข้าไปในซอยก็มีแต่น้ำ ร่องรอยความเสียหายประเมินไม่ได้

             บ้านตึกเมื่อถูกน้ำท่วมพื้นปาเก้ หรือกระเบื้องต้องร่อนหรือเสียหาย บ้านไม้ก็ค่อยทะเลาไปนิด  

             รถยนต์ยังผ่อนไม่หมด หรือผ่อนหมดแล้วก็ต้องซ่อม หรือต้องขายทิ้งแล้วซื้อใหม่  

             อุปกรณ์เครื่องอำนวยความสะดวก เช่น ตู้เย็น แอร์ เครื่องเรือน เครื่องครัว ทีวี ผ้าม่าน   ทั้งหมดทั้งสิ้น จะต้องดิ้นรนอีกสักเท่าไร

ไปทางนี้แหละลูก

              หัวอกของคนที่เพียงแต่เห็นยังปวดร้าวเพียงนี้ หัวอกคนที่ต้องรับชะตากรรมเหล่านั้น จะเจ็บปวดสักเพียงไหน

              รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ธีระ วงศ์สมุทร ผู้มีหน้าที่บริหารจัดการน้ำ บริหารเขื่อนทุกเขื่อน มัวกุมอะไรอยู่กระนั้นหรือ

              เส้นกราฟการปล่อยน้ำก่อนฝนถึงได้แสดงให้เห็นว่า ไม่ได้ทำ และเส้นกราฟการปล่อยน้ำเมื่อหลังฝนจนน้ำท่วมท้นล้นไปทั่ว

              มันแสดงว่าทำอะไรกันหรือ ไม่อยากเชื่อว่าจะไม่มีกึ๋น

ลอยน้ำเล่นหน้าหมู่บ้านสำราญใจ

              ที่หวาดเสียวเหลือใจ ก็เมื่อได้เห็นแม่กับยายแก่ๆอุ้มลูกเล็กๆกระเซอะกระเซิงออกมาจากหมู่บ้านที่น้ำท่วมจนหมดแล้ว

              มองหาเหมือนไม่รู้ว่าจะไปทางไหนดี 

              5 ชีวิตเกือบปลิดปลิว ถ้าออกจากบ้านไม่ทัน

ด้วยความเร่งรีบ เรือเกือบชนกันหลายครั้ง

              ประการสำคัญ เมื่อได้ไปเห็นภาพจรเข้น้ำหลากสองตัวที่ถูกยิงจนตาย เสียวแทน

              ผมนั่งเรือลาดตระเวณเข้าไปจนถึงตลาดบางบัวทอง หวังว่าจะได้ไปถ่ายรูปชาวตลาด

              แต่ไม่ทันจะก้าวข้ามกาบเรือ เสียงร้องดังว่า

              "เมียผมจะคลอดลูก" ระล่ำละลักเหมือนตกใจ

              ก็ได้เห็นว่า หญิงสาวคนหนึ่งอุ้มท้องด้วยท่าทีหวาดกลัว เจ็บปวด พ่อกับลูกชายรีบประคองให้ลงเรือลำที่ผมนั่งไป

              ทันใดก็ต้องวาดหัวเรือออกแล้วก็ฮ้อตะบึงสุดแรง เพื่อจะนำเธอไปส่งยังโรงพยาบาล 

ปวด แต่ก็ต้องทน อดไว้มหาอุต

              ทหารจากกาญจนบุรีสามคน คนหนึ่งขับ อีกสองคนวาดหัวเรือและร้องตะโกนไปด้วยว่า

              "ขอทาง หลีกหน่อย  แม่ท้องกำลังจะออกลูก" 

              ด้วยความเร่งรีบจนเรือเกือบต้องชนกันกลางน้ำ

              แต่ก็ส่งจนถึงรถยนต์ช่วยผู้ประสบเหตุ ช่วยรับภาระไปส่งต่อ เพราะว่าเรือติดแห้งเสียแล้ว 

ประคองคนท้องที่น้ำเดินแล้ว

              เพียงแค่สองประเด็นที่ประสบ ก็แทบจะกลั้นใจตาย

              หวาดหวั่นด้วยความวิตก ถ้าไอ้เข้สองตัวมันหิวแล้วมาเจอห้าชีวิตยาย แม่และลูกอีกสามคน จะเกิดอะไรขึ้น 

รถมูลนิธิรี่เข้ามาช่วยส่งต่อ

              ถ้าแม่ท้องไม่ได้เรือที่ทหารส่งมาช่วยจะคลอดที่ไหนได้หรือ หมอตำแยอันเป็นภูมิปัญญาท้องถิ่นหรือก็ลืมกันไปจนสิ้น

              บทเรียนนี้ต้องพึ่งพาภูมิปัญญาท้องถิ่นกันบ้างจะดีไหม อย่างน้อยก็แก้ปัญหาเวลาฉุกละหุกได้อยู่เน๊อ    

สัญลักษณ์ตลาดบางบัวทอง      

                 วันนั้น ผมได้เห็นน้ำใจคนไทยท่วมท้น เรือจากน่าน จากอุตรดิตถ์ จากภูเก็ต จากพัทยา จากพังงา จากเชียงราย จากพะเยา

และมีเสบียงกรังวางไว้ทั่ว 

                 เราได้น้ำใจจากคนไทยทั่วประเทศมาทดแทนหยาดน้ำตาที่หลั่งริน  วันนี้ พิสูจน์ได้ว่าคนไทยไม่ทิ้งกัน