หลวงพระบางตอน 12
กินข้าวค่ำที่ตลาดมืด
โดยอึ้งเข่งสุง เรื่อง/ภาพ-ธงชัย เปาอินทร์
ไปเที่ยวกับทัวร์ อาหารทุกมื้อเซทโต๊ะ เป็นรูปแบบเดียวกันหมด อาหารเหล่านี้จึงมีทั้งถูกปากและไม่ถูกปาก ส่วนใหญ่รสชาติก็กลางๆเพื่อให้ทุกคนกินพอได้ คนช่างกินอย่างผมจึงอยู่ไม่ติด แล้วค่ำหนึ่งก็ได้เรื่องเมื่อทัวร์สั่งให้ไปกินอาคารค่ำร้านหนึ่งตามที่เตรียมไว้ ผมขออนุญาติชิ่งหนีไปกับเพื่อนสนิท ด้วยว่ามาท่องเที่ยวหลวงพระบางสบายใจหลายๆเพราะว่าพูดจาภาษาเดียวกัน ไม่กลัว ฮ่ะ ฮ่ะ
บอกสามล้อเครื่องว่าอยากไปหากินข้าวค่ำที่ตลาดมืด เท่านั้นเองก็บึ่งไปยังถนนศรีสว่าง แล้วก็ลงเดินกันตามสบาย
ฝรั่งกินข้าวราดแกง
ผมเดินเข้าไปตามแสงไฟฟ้าที่ส่องสว่างจ้าหน้าร้านแต่ละร้าน เป็นเพียงซอกตึกริมรั้วเตี้ยๆ แคบๆ แต่ก็ตั้งร้านแบบแผงลอยแล้วมีกาละมังบ้าง ถาดบ้าง บรรจุกับข้าวหลากหลายชนิด เป็นเหมือนแกงเผ็ดบ้านเราก็มี ต้มจืด ต้มยำ ผักต้ม น้ำพริกตาแดง น้ำพริกปลาร้า ไส้อั่วย่างหอมกรุ่น แคบหมูไร้มันและติดมัน ไก่ย่างเป็นไม้ๆ ปลาทอด ปลานึ่ง เห็นอาหารแต่ละกาละมังแล้วก็เหมือนเดินหาข้าวกินแถวๆเชียงใหม่เชียงราย หรือเมืองเหนือของบ้านเรา
สารพัดยำๆๆ
ฝรั่งคนหนึ่งยืนมองอาหารแล้วก็สั่งใส่จานเดียวแบบราดข้าว เขามาท่องเที่ยวถึงหลวงพระบาง ก็น่าจะเคยผ่านถนนข้าวสารบ้านเรา หรือว่าเชียงใหม่ การหาอาหารกินตามแบบอย่างคนพื้นถิ่นคือการหาประสบการณ์อย่างหนึ่ง ฝรั่งบางคนกินส้มตำเผ็ดๆเมืองไทยได้ ก็มาหากินที่หลวงพระบางได้เช่นกัน แต่อย่างไรก็ดี ไก่ย่าง หมูทอด ปลาย่าง หรือปลาทอด ข้าวเหนียวหรือข้าวเจ้า ก็ล้วนฝรั่งต่างชาติกินกันได้
ปิ้งไก่ หรือไก่ปิ้ง หรือไก่ย่าง
เราสั่งต้มยำปลา ไก่ทอด น้ำพริกตาแดงแกล้มกับผักลวกที่ก็เหมือนๆผักบ้านเรา รสชาติต้มยำเขาก็อ่อนๆ ไม่เข้มข้นรสจัดอย่างต้มยำเมืองไทย ซึ่งโด่งดังมากที่ประเทศมาเลเซีย รสจัด เผ็ดจี๋ ถูกสเป็คมาเลย์โจ๊ะๆ ส่วนหลวงพระบางแห่งนี้ ได้กินข้าวสวยกับต้มยำก็เยี่ยมแล้ว น้ำพริกขิงเขาก็คล้ายคลึงกัน ผักลวกจิ้มแกล้ม อร่อยได้อาศัย ผมว่ากินที่ตลาดมืดแห่งนี้ก็ยังได้รสชาติกว่าร้านอาหารของเขา แยะเลย
ไส้อั่วเหมือนเมืองเหนือบ้านเรา
เครื่องดื่มผมสั่งแค่น้ำเปล่าแถมน้ำแข็ง ไม่อยากทดสอบแอลกอฮอร์ และก็ไม่อยากกินยาดองงู หรือตะขาบ ส่วนขนมหวานมีมากมายหลายอย่างให้เลือก ผมซื้อแค่กล้วยปิ้งกินเพราะว่าปิ้งร้อนๆ น่ากิน ก็ได้รสชาติไม่ต่างกัน เดินเลยลึกเข้าไปพบว่ามีนักท่องเที่ยวหลายชนชาตินั่งผสมกันไป ทุกอย่างดูธรรมดาๆ ไม่ได้วิเศษเลิศเลออะไร ได้อาศัยกินกับข้าวพื้นบ้านเพื่อให้สมกับที่มาต่างถอ่น ก็แค่นั้น
เดินกินและเดินชมจนได้ใจแล้วก็ตัดสินใจเดินทางกลับ แวะตุนขนมปังสดที่ทำกันมาขายไปไว้ในห้องนิดหน่อย พวกแกงค์เบาหวานหิวบ่อยก็ต้องเตรียมตัวระวังเรื่องอาหารและเผื่อเหลือเผื่อขาด ประมาทไม่ได้เลย
สารพัดแกงหลวงพระบาง
อยากท่องเที่ยวให้ได้สนุกๆก็ต้องยอมรับกติกาและการเตรียมพร้อมด้วย แต่อย่างไรก็ตาม การได้ท่องเที่ยวหลวงพระบางหรือเวียงจันทน์นั้นสบายใจมากๆ พูดคุยกันรู้เรื่อง ถามหาอะไรก็ได้อย่างใจหมาย มาแล้วอบอุ่นใจว่างั้นเถอะ
นักท่องเที่ยวจากนานาประเทศ
ขนมครกเหมือนบ้านเราเป๊ะ
ฟรุทสลัดเป็นแก้วๆ
ขนมปังสด
กล้วยปิ้งหลวงพระบาง