ไปชมพระอาทิตย์ตกทะเลที่หาดนาจอมเทียน
โดยป่าน ศรนารายณ์ เรื่อง-ภาพ
ตอนเด็กๆ ฟังเพลงดูพระจันทร์ตกน้ำที่หาดบางแสนของคุณลุงสุรพล สมบัติเจริญ ใจหวิวบอกไม่ถูก มันเป็นภาพในจิตสำนึกว่า ช่างสวยงามจับจิตเมื่อพระจันทร์ตกน้ำ แต่ตรมน้ำตาเพราะว่ารักเป็นพิษ
ตอนโตมาหน่อย เคยไปพักแรมกับเพื่อนๆที่หาดบางแสน ก็ไม่ได้เห็นพระจันทร์ตกน้ำสักที แต่มาคราวนี้ ป่านอาวุโสพอเพียง ได้เห็นภาพที่แตกต่างจากเนื้อเพลง เพราะว่าเห็นพระอาทิตย์ตกน้ำป๋อมแป๋มไปกับตา สวยจับใจ
ป่านไปที่หาดนาจอมเทียน ติดกับพัทยาใต้ และไม่เกินกว่าร้านลุงไหวชายทะเล ได้ภาพและเรื่องมาเล่าสู่กันนิดหน่อย น่ะค่ะ
จากกรุงเทพไปถึงพัทยาใต้ ระยะทางเพียง 126 กม.แล้วเลยไปที่หาดนาจอมเทียนอีก 4 กม. ก็เข้าไปสู่ถนนเลียบชายหาดทรายที่ไม่ขาวละออ แต่ก็เป็นที่นิยมทั่วไป ชายหาดพัทยาเหนือ-พัทยากลาง-พัทยาใต้ ได้กลายเป็นชายหาดต้องห้ามสำหรับกุลบุตรกุลธิดาของชาวไทยไปเสียแล้ว ด้วยว่าฝรั่งอั้งม้อได้เข้ามายึดครอง และประกาศเขตเป็นแหล่งท่องเที่ยว แหล่งพักแรมทาง แหล่งกินอาหารราคาแพงและหรู และเป็นแหล่งบันเทิงเริมรมย์ของชาวเขาเหล่าฝรั่ง
แหล่งท่องเที่ยวชายทะเลแห่งใหม่ใกล้ๆกันเดิมเรียกว่าหาดดงตาล ด้วยว่าเป็นชายหาดที่มีต้นตาลโตนดขึ้นดกดื่น นักท่องเที่ยวชาวไทยใจสะออนจึงต้องหาแหล่งท่องเที่ยวกันใหม่ ได้หาดดงตาลนี่แหละที่ยังไม่พัฒนาไปไกลนัก เที่ยวกันมาตั้งแต่ถนนแคบๆราดฝุ่นจนกลายมาเป็นถนนราดยางอย่างดี และชื่อหาดก็เปลี่ยนไปเป็นหาดนาจอมเทียน มีตึกระฟ้า รีสอร์ทเรี่ยราดไปทั่ว และก็มีร้านอาหารทะเลมากร้านหลายสไตล์ที่ได้รับความนิยมมากๆ มีการกันพื้นที่ชายทะเลเป็นที่นั่งกินอาหารอยู่ด้วย รวยกันแหลก
ชายหาดนาจอมเทียนวันนี้ ไม่มีที่พักราคาถูกให้เช่านอนอีกแล้ว ติดป้ายราคา 450 บาท ก็ช่วงเวลาโลว์ซีซั่น ส่วนช่วงไฮซีซั่นก็แพงลิบ ชนิดแทบไม่น่าเชื่อ ป่านกับเพื่อนๆลองไปสอบถามแล้ว มีตั้งแต่ราคา 2,800 บาทขึ้นไปจนถึง 10,000 บาท นี่คือความเปลี่ยนแปลง นี่คือค่าของการท่องเที่ยว นี่คือนวัตกรรมหนึ่งซึ่งมีทั้งดีขึ้นและแย่ลง ป่านไม่ได้นอนในชายหาดนาจอมเทียนเหมือนตอนที่มากับพ่อแม่อีกเลย แพงฉิบ.....
แต่อย่างไรก็ตาม ป่านได้รับอรรถรสชนิดสะใจจากหาดนาจอมเทียน ได้ไปเดินเล่นบนชายหาด ลมเย็นดีมากเหมือนหาดอื่นๆ ได้กินอาหารทะเลประเภทแม่ค้าหาบมาเสนอขาย และก็มีรถกระบะใส่อาหารทะเลมาทำขาย ได้นั่งเก้าอี้สนาม(ผ้าใบ)รับลมเต็มพิกัด และก็ไม่ผิดหวังที่ได้นั่งรอเวลาจนถึงพระอาทิตย์ตกทะเล เป็นอีกภาพหนึ่งซึ่งตรึงใจ โดยเบื้องหน้าที่มองออกไปสูท้องทะเลนั้น มีทั้งนักท่องเที่ยวชาวไทย ชาวฝรั่ง เรือประมงขนาดเล็ก และเรือเร็วร่อนไปในทะเล เป็นองค์ประกอบภาพพระอาทิตย์ตกทะเลให้สวยงามมากยิ่งขึ้น
เสียดายที่ไม่ได้เอาขาตั้งกล้องไปด้วย ภาพที่ได้จึงไม่คมชัดนัก แต่อย่างไรก็ตาม การตามล่าหาความฝันเมื่อครั้งยังเด็กเล็กอยู่ก็ได้กระทำจนสำเร็จเสร็จสม
ที่หาดนาจอมเทียนเป็นชายหาดแคบๆ มีถนนให้รถยนต์สัญจรสองทาง มีชายหาดแม้ไม่มีเม็ดทรายที่ละเอียดและขาวละออก็ยังดีที่มีชายหาดให้เดินเล่น ลงเล่นน้ำทะเล และพักผ่อนหย่อนใจได้ตามสมควรกับสถานะทางเศรษฐกิจของแต่ละครอบครัว
เป็นเพียงแหล่งท่องเที่ยวทางทะเลที่เหลืออยู่เพียงแห่งเดียวของเขตพัทยานาเกลือที่คนไทยยังไปได้
พระอาทิตย์กำลังจะตกน้ำ
ประการสำคัญ หาดนาจอมเทียน ยังไม่มีบาร์เบียร์กลาดเกลื่อนอย่างกับพัทยานาเกลือ ภาพวิถีชีวิตยามราตรีของฝรั่งนักท่องเที่ยวกับผีเสื้อราตรีในเงาแสงสีหลากสัน สำหรับคนไทยบางกลุ่มยอมรับได้ แต่มีอีกบางกลุ่มที่ยอมรับไม่ค่อยได้ เหมือนว่ากลัวเด็กๆที่เห็นจะใจแตก เพราะว่าฝรั่งอั้งม้อเหล่านี้ไม่ระมัดระวังการจาบจ้วงล้วงควักจากผีเสื้อราตรีเท่าที่ควร เป็นอีกพฤติกรรมที่ท่านผู้ปกครองต้องระวังระไวไว้ให้ดีๆ เพื่อให้พฤติกรรมคำสอนของบิดามารดรยังมีค่าควรฟัง
คืนนั้น เป็นคืนส่งท้ายปีเก่า ครั้นเวลาใกล้เที่ยงคืน จึงมีการจุดพลุสีสันสวยงามมากมายหลายพันนัด เพื่อเฉลิมฉลองต้อนรับปีใหม่ เสียดายที่ไม่มีภาพมาฝาก
คืนนั้น เป็นคืนที่ต้องตระเวณหาห้องพักสักแห่ง เพราะว่าดึกดื่นเกินกว่าจะเดินทางกลับกรุงเทพ ฝั่งขวาขาอออกของถนนสุขุมวิทย์ มีรีสอร์ท โรงแรม ให้พักแรมทางได้ และก็ไม่แพงจนเกินไปนัก
ผลของการอยากไปแบบ ไปตายเอาดาบหน้าก็เป็นเช่นนี้แหละ จ้ะ