อาชีพที่อาจจะพบเจอ..เมื่อมาทะเล โดยน้ำ-รัชนี เปาอินทร์ เรื่อง-ภาพ(

อาชีพที่(อาจจะ)พบเจอ...เมื่อมาทะเล

โดย น้ำ-รัชนี เปาอินทร์ เรื่อง-ภาพ

              หลายๆคนเมื่อมาเที่ยวทะเลก็หวังเพื่อมาพักผ่อน เติมพลังให้กับตัวเองและครอบครัว ใบหน้าเปื้อนยิ้มทั้งเด็กและผู้ใหญ่ มองไปแล้วก็ทำให้เรามีความสุข แต่นอกเหนือจากความสุขแล้วนั้นในบางครั้งเราอาจจะได้เห็นกลุ่มคนบางกลุ่มมาพร้อมอุปกรณ์แปลกตา เราเคยสงสัยไหมว่าเขาเหล่านั้นเป็นใคร ทำอะไร อุปกรณ์ที่นำมาด้วยคือสิ่งใด สิ่งนั้นเราจะเรียกว่าอาชีพได้หรือไม่ มาหาคำตอบกันได้เลยค่ะ

บางแสนยังมีมนต์

              อาชีพที่ว่านี้ก็คือ อาชีพหาหอยตลับ ซึ่งธรรมชาติของหอยตลับจะอยู่ตามพื้นทราย เปลือกมีสีขาวนวลปนกับสีน้ำตาล เปลือกเป็นมันเงา ขนาดตัวมีตั้งแต่เล็ก กลาง และใหญ่ จากที่ถามพี่ๆที่มาหา เขาบอกว่าเคยเจอใหญ่สุดขนาดประมาณกำมือ ซึ่งเป็นขนาดที่ใหญ่มากๆแต่หาเจอค่อนข้างยาก ต้องเป็นช่วงที่น้ำลดมากๆ

              พี่ๆกลุ่มนี้จะมาพร้อมกับอาวุธประจำกาย 2 อย่างด้วยกันคือ 1.เจ้าอุปกรณ์ที่มีลักษณะคล้าย “คาด” แต่จะแตกต่างตรงที่ ตัวคาดจะทำด้วยแผ่นสแตนเลสเชื่อมเข้ากับเหล็ก 2 ด้านเพื่อยึดแผ่นสแตนเลส แล้วก็ต่อด้ามให้ยาวพอประมาณ ซึ่งเจ้าสิ่งนี้แหละจะทำหน้าที่ลากไปกับพื้นทรายและเมื่อเจอกับหอยตลับเจ้าคาดตัวนี้มันจะมีความรู้สึกเหมือนสะดุด เมื่อรู้ดังนั้นแล้ว น้ำและน้องชายจากที่เฝ้ามองวิธีของพี่ๆเค้าแล้ว ก็ร้องอาสาขอลองคาดดูบ้าง

“คุณลุงคะ ขอหนูลองทำดูบ้างได้ไหมคะ?”

“ลุงตอบกลับมาว่า เอาเลย ลองดู แต่มันหนักนะ”

              แล้วเราก็เริ่มสงสัยว่าทำไมลุงถึงบอกว่ามันหนัก จากที่คิดว่าเจ้าอุปกรณ์ตัวนี้มันหนัก แต่พอเริ่มคาดเท่านั้นแหละ เรื่องที่คาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น คือมันหนักจริงๆค่ะ เนื่องจากบริเวณทรายที่เราคาดหอยตลับนั้นเป็นบริเวณที่ทรายแน่น เราต้องกดแล้วคาดให้สม่ำเสมอ เราถึงจะรู้สึกถึงคำว่าสะดุดเมื่อคาดเจอกับหอย

             คาดไปได้ประมาณ 3 แนว เราได้เจอหอยตลับ 1 ตัว รู้สึกผิดหวัง จนมีสียงแซวในใจว่า สงสัยต่อมความรู้สึกเราเล็กนิดเดียวเลยไม่สามารถจับความรู้สึกได้ หรือไม่อีกกรณีนึงก็คือ เรากดคาดไม่สม่ำเสมอ เราจึงต้องคืนเจ้าคาดให้กับคุณลุง แล้วยืนเชียร์คุณลุง พร้อมยินดีเมื่อคุณลุงคาดเจออย่างเรื่อย และแล้วก็มาถึงอุปกรณ์ชิ้นที่ 2 ที่ลืมไม่ได้คือ อุปกรณ์ในการใส่นั่นเอง หรือจะเรียกง่ายๆว่ากระป๋อง นั่นแหละค่ะ พี่ๆทุกคนจะมีเจ้า 2 สิ่งนี้ แล้วก็เดินคาดไปเรื่อยๆ แต่ก็ต้องแข่งกับกระแสน้ำ เพราะการคาดหอยต้องคาดตอนน้ำลง

อยากลองนะ น่าสนุกออกค่ะ

              และระหว่างที่เรากำลังสนุกกับการคาดหอย สายตาของน้ำก็หันไปเห็นพี่คนหนึ่ง เค้าใส่หูฟัง และในมือของเขาก็มีเจ้าเครื่องมือชิ้นหนึ่งที่มีลักษณะคล้ายกับเครื่องตัดหญ้า เดินเหวี่ยงไปมาบนพื้นทราย ด้วยความสงสัยเราจึงเดินตามดู แล้วก็ถึงบางอ้อว่า พี่เขามาเก็บลาภลอย “ลาภ” ลาภที่น้ำว่านี้ก็คือ เหล่าสิ่งของมีค่าที่นักท่องเที่ยวทำหล่นหายขณะเล่นน้ำ จากที่เคยได้ยินมาว่าเขาหาทองในทะเล ในตอนแรกก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ ในวันนี้เลยได้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งว่าการหาทองเขาทำกันเช่นนี้นั่นเอง

รอยคราด

               ดังนั้นการมาเที่ยวในครั้งนี้นอกจากความสุขและความสนุกที่เราได้กลับไปแล้ว ยังมีความรู้เพิ่มเข้ามาอีกด้วย เพียงแค่เรามองแล้วเกิดความสงสัยจากนั้นก็ตามหาคำตอบเราก็จะได้ความรู้กลับไปอย่างง่ายดาย มาถึงตรงนี้แล้วเพื่อนๆที่ได้เดินทางท่องเที่ยวในที่ต่างเคยเห็นกลุ่มคนดังกล่าวบ้างหรือเปล่าคะ หรืออาจจะเป็นกลุ่มคนกลุ่มอื่นก็ได้นะคะ ลองเข้าไปถามพี่ๆเขาดูนะคะว่าเขามาทำอะไรกัน ลองดูนะคะ ความรู้มันอยู่รอบๆตัวเราเพียงแค่เราเปิดใจรับนะคะ

หอยคลับที่คราดได้