หน้าแรก
เว็บบอร์ด
บทความ
รวมรูปภาพ
ติดต่อเรา
ข่าวสาร
หาดแห่งรักที่โหยหาของนางผีเสื้อสมุทร
หาดปึกเตียน
โดยป่าน ศรนารายณ์ เรื่อง-ภาพ
นักท่องเที่ยวจากกรุงเทพมหานครร้อยทั้งร้อยไปเที่ยวจังหวัดเพชรบุรี แล้วต้องเลยไปเที่ยวหาดชะอำ พระราชนิเวศน์มฤคทายวัน ข้ามหาดเจ้าสำราญและหาดปึกเตียนไปอย่างง่ายดาย นี่คือนักท่องเที่ยวระดับกลางๆ แต่ถ้าเป็นนักท่องเที่ยวระดับไฮด์ละก้อ ไปไกลกว่านั้นเชียว หัวหิน ที่ยังมีมนต์เหลือรับ แต่อย่างไรก็ตาม บนท้องอ่าวไทยไล่ลงมามันก็คือหาดเดียวกันแท้ๆ
วันนี้อยากพาไปเที่ยวหาดปึกเตียน ฟังตำนานรักแสนห่วงหาของนางผีเสื้อสมุทรกับพระอภัยมณี พระเอกหรือพระร้ายกันแน่
ป่านเองก็ยอมรับเลยค่ะว่า ไปเที่ยวเพชรบุรีคราใดก็ไปหาดชะอำ ด้วยเหตุผลสามประการคือ ประการแรก หาดชะอำอยู่ติดถนนเพชรเกษม เข้าถึงได้ง่าย ประการที่สอง มีร้านค้าอาหารทะเลเยอะหากินได้สะดวกและราคาย่อมเยา และประการที่สาม มีที่พักแรมหลากหลายระดับให้เลือก แต่หลายครั้งป่านก็ไปแบบไปเช้าเย็นกลับ หรือไม่ก็เลยไปเที่ยวต่อที่หัวหินและปราณบุรีเลยทีเดียว
วันนี้ ป่านมีโอกาสเดินทางไปเที่ยววัดมหาธาตุวรวิหาร ขณะที่วิ่งรถจะไปหาดเจ้าสำราญเกิดหิวกันถ้วนหน้าจึงหาร้านเพื่อกิน เป็นก๋วยเตี๋ยวน้ำแดง เจ้าอร่อยใกล้ๆกับวิทยาลัยเทคนิคเพชรบุรี อร่อยมาก ติดใจมาก จะต้องหาโอกาสไปอีกให้ได้เพื่อถ่ายรูปมาเขียนลงในเว็บไซต์ทองไทยแลนด์ดอทคอมจ้ะ เอจของอร่อยของดีๆมีที่ไหนจะไม่เอามาฝากแฟนๆ
หาดเจ้าสำราญนี้คือหาดที่พระมหากษัตริย์ไทยทรงพระสำราญกับการลงเล่นน้ำทะเล นั่นคือที่มาของคำว่า หาดเจ้าสำราญ แต่ถ้าเลี้ยวขวาลงไปตามราดยางอย่างดีอีกเพียง 7 กิโลเมตรก็ไปถึงหาดปึกเตียน หาดที่โหยหานักท่องเที่ยวนักหนา หาดที่มีพื้นที่กว้างขวาง มีโรงแรมรีสอร์ทมากมายหลายแห่งแต่เงียบเหงาและสุ่มเสี่ยงต่อความว้าเหว่ และหาดที่นางผีเสื้อสมุทรออดอ้อนรำพันรักพระอภัยมณีหนักหนา
ด้วยว่ามีชายหาดยาวเหยียด ทรายหรือก็สีขาวนวลอย่างเดียวกับหาดชะอำ มีร่อยรอยการบุกเบิกสร้างโรงแรม รีสอร์ท บังกะโล มากมายเหลือคณา แต่รกร้างและน่ากลัว เพราะว่าไม่มีนักท่องเที่ยวเข้ามาพักแรม มีเพียงรีสอร์ทที่สามารถขายทัวร์ได้ไม่กี่แห่งที่ยังดำเนินการอยู่ มองภาพรวมจึงด็วังเวงวิเวกเอาการอยู่ น่าสงสัยว่าด้วยสาเหตุใดหรือ ชายหาดทรายเดียวกัน ร่มไม้ชายหาดคล้ายๆกัน โรงแรมรีสอร์ทมีพร้อมเพรียง สายลม แสงแดด ก็เหมือนๆกัน หรือเป็นเพราะว่าการบริหารจัดการ
ป่านเดินไปถ่ายรูปชายหาด ได้ถ่ายรูปหนึ่งซึ่งโดดเด่นมากๆ นั่นคือรูปปั้น "นางผีเสื้อสมุทร" กำลังยื่นแขนและฝ่ามือออกไปยังพระอภัยมณีที่กำลังเป่าปี่อยู่บนโขดหิน หรือเป็นเพราะว่ารูปปั้นจากจินตนิยายขายดีของพระสุนทรโวหาร(สุนทรภู่)ทำให้มีความรู้สึกเหมือนว่าเป็นสถานที่ที่หักอก ทรยศรัก และลูกทรยศแม่ ตกลงมันเพราะว่าอะไรกันแน่
ไม่รู้ว่าใครเป็นคนสร้างรูปปั้นชุดนี้ขึ้น ไม่รู้วัตถุประสงค์ที่ต้องการ ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เกิดการกระทำดังกล่าวมานี้ อาจหวังดี อาจหวังประชาสัมพันธ์หาดปึกเตียน หรืออาจจะเกิดจากศิลปินลิขิตผลงาน แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เมื่อมันเกิดมาเช่นนี้แล้ว หากมองในแง่ดีก็ถือว่าดี มีเรื่องเล่าขานกันได้ แล้วเรื่องราวของนางผีเสื้อสมุทรเป็นเช่นไรหรือ อยากรู้เสียแล้วซี
ระหว่างที่เดินไปหาร่มไม้เพื่อนั่งพักสักชั่วครู่ชั่วยาม ป่านจึงได้ฟังจากผู้รู้อาวุโสในกลุ่มเล่าว่า พระสุนทรโวหารนั้นท่านเคยมาที่เมืองเพชรเมื่อครั้งที่ท่านบวชเป็นพระสงฆ์ แล้วท่านอาจลิขิตจินตนาการโดยใช้หาดปึกเตียนเป็นต้นธารแห่งเรื่องราว ถือเอาเกาะเสม็ดเป็นเกาะแก้วพิสดารในคราวที่ท่านไปตามหาพ่อของท่านที่เมืองแกลง จังหวัดระยอง เรื่องตอนนี้มีอยู่ว่า
กาลครั้งหนึ่ง เมื่อท้าวสุทัศน์และพระนางประทุมทอง ครองกรุงรัตนา มีราชโอรสสององค์จึงทรงส่งให้ไปศึกษาหาวิชาความรู้จากพระฤาษีผู้มากฤทธี แต่ครั้นการเรียนจบสิ้นลงแล้วก็เดินทางกลับ เมื่อพระบิดาถามว่าไปเรียนอะไรกันมาหรือ ราชโอรสทั้งสองจึงทูลถวายว่า
"อันตัวข้าพระอภัยมณีนั้นได้เรียนวิชาการดนตรี เป่าปี่ พระเจ้าค่ะ"
"ส่วนตัวข้าพระศรีสุวรรณนั้นหรือได้เรียนวิชากระบี่กระบอง พระเจ้าค่ะ"
ท้าวสุทัศน์ได้ฟังดังนั้นก็กริ้วเต็มพิกัด ประกาศไล่ให้ราชโอรสทั้งสองพระองค์ ออกไปอยู่นอกเมือง นับแต่นั้นทั้งพระอภัยมณีและพระศรีสุวรรณ ก็ได้เผชิญกับเรื่องราวโลดโผนโจนทะยาน ดั่งเทพนิยาย
แล้วสองโอรสก็ได้พบกับสามพราห์มๆให้พระอภัยมณีเป่าปี่ให้ฟัง ปี่พระอภัยนี้ฤทธีมากจนหลับไหลไปสิ้น นางผีเสื้อสมุทรยักษีลุยทะเลมาตามเสียงปี่ที่มีมนต์สะกดให้หลงรัก เมื่อมาเห็นพระอภัยรูปงามก็หลงรักจึงแปลงร่างอุ้มพระอภัยไปซ่อนไว้ในถ้ำ ครั้นนางจะออกไปล่ามนุษย์มาเป็นอาหารก็เอาหินก้อนใหญ่ยักษ์มาปิดปากถ้ำไว้ ในที่สุดพระอภัยมณีก็ได้ลูกชายชื่อ"สินสมุทร"มา 1 คน วันหนึ่ง สินสมุทรออกไปเที่ยวแล้วพบกับพ่อเงือกแม่เงือกจึงจับมาให้พระอภัยมณี พ่อเงือกแม่เงือกวอนขอชีวิตด้วยการติดสินบนแก่พระอภัยว่าจะช่วยพาหนี
พระอภัยมณีจึงออกอุบายให้นางผีเสื้อสมุทรออกไปถือศีลภาวนา 3 วัน แล้วนัดแนะกันหลบหนีจากถ้ำโดยมีสินสมุทรเป็นคนย้ายก้อนหินที่ปิดปากถ้ำออกให้ ฝ่ายพ่อเงือกและแม่เงือกเมื่อพาพระอภัยหนีจากเกาะได้ก็รอนแรมไปในทะเล โดยมุ่งเป้าว่าจะไปยังเกาะแก้วพิสดาร แต่โชคร้ายนางยักษ์ผีเสื้อสมุทรไหวทันกลับมาไม่พบพระอภัยมณีก็ออกตามหา แล้วจับพ่อเงือกแม่เงือกกินจนสิ้น ส่วนพระอภัยมณีได้ขึ้นไปอยู่กับพระฤาษีบนเกาะแก้วพิสดารอย่างปลอดภัย ทั้งนี้ก็ด้วยว่านางผีเสื้อสมุทรนั้นเกรงฤทธ์พระฤาษี จึงไม่กล้าขึ้นเกาะ
ส่วนพระอภัยมณีชีกอก็ได้นางเงือกผู้ลูกสาวพ่อเงือกแม่เงือกจนได้ลูกเป็น"สุดสาคร"ผู้ทรงฤทธิ์ ป่านเห็นอากัปกริยานางผีเสื้อสมุทรที่หาดปึกเตียนแล้วก็รู้สึกสงสารนางจับใจ แววตาที่โหยไห้ ทีท่าที่งอนง้อ และสะท้อนสะเทือนใจยิ่งเมื่อเห็นพระอภัยกับเมียใหม่นางเงือกแสนสวยคนใหม่ เรื่องมันเศร้าอย่างนี้นี่เอง หาดปึกเตียนจึงใช้ตราสัญลักษณ์ นางผีเสื้อสมุทรไม่ขึ้น ไม่มีนักท่องเที่ยวแผ้วพานมาเลย การค้าเงียบหงอย โรงแรมรีสอร์ทจอดไม่ต้องแจว ใครจะมาช่วยฟื้นขึ้นใหม่ได้หนอ กรุณาอย่าตอบว่า ต้อง พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร เด้อ
จากหาดปึกเตียนที่เตียนโล่งโจ้ง แต่เงียบน่าพักผ่อนหย่อนใจชายทะเลมากๆ ป่านเลี้ยวรถลงไปทางใต้อีก 15 กม.ถึงหาดชะอำ แวะไปซื้อกุ้งกับปูม้าทะเล ให้แม่ค้านึ่งจนสุกแล้วขอซื้อน้ำจิ้มอีก 4 ถุง ข้าวเปล่าเท่าจำนวนคน แล้วก็ไปพักแรมกันที่ บ้านพักค่ายสิ่งแวดล้อมอุทยานฯ รับประทานอาหารกันอร่อยลิ้น ท่ามกลายสายลมโชยเฉื่อย
เหตุผลที่ไม่ได้พักแรมที่หาดปึกเตียนเพราะว่าไม่ได้ติดต่อไว้ล่วงหน้า แต่ได้จองบ้านพักไว้ก่อนแล้ว ข้อมูลข่าวสารเรื่องหาดปึกเตียนน้อยมาก มากจนเหงา