หน้าแรก
เว็บบอร์ด
บทความ
รวมรูปภาพ
ติดต่อเรา
ข่าวสาร
ตะลุย....เลย 5.เชียงคาน.....ยามราตรี มีของฝาก
โดย ธงชัย เปาอินทร์ เรื่อง-ภาพ
ลมหนาวโชยผ่านเชียงคานไปแล้ว แต่ลมเย็นสบายๆยังอ้อยอิ่งอยู่ ค่ำคืนของชาวเชียงคานยังคลาคล่ำไปด้วยนักท่องเที่ยวที่เลือกที่จะมาเยือน และได้เดินเล่นบนถนนชายโขงอันเลื่องชื่อ บอกตามตรง แม้วันเดือนจะเคลื่อนไปใกล้เข้าหน้าร้อน แต่เชียงคานก็ยังเป็นเชียงคานในสายลมเย็นกว่าแห่งอื่นๆ อ่านเรื่องนี้แล้ว จะไปก็ยังทันสัมผัสความเย็นอยู่
แสงสุรีย์หรี่ลง ท้องฟ้าเริ่มแสงสีส้มผสมสีแดง แสงไฟฟ้าเริ่มเปล่งประกาย นักท่องเที่ยวเริ่มออกจากที่พักกาย เดินมาหาอะไรสักอย่างเพื่อใส่ท้อง อาหารเบาๆประเภทกินเล่นๆ เช่นลูกชิ้นปิ้ง หมูปิ้ง กุ้งเสียบปิ้งย่าง หรือจะเป็นแผ่นกุ้งฝอยทอดเป็นแพ จิ้มน้ำจิ้มแบบเดียวกับน้ำจิ้มทอดมันหรือเต้าหู้ทอด
ที่ชอบของหนักขึ้นอีกนิดก็นึกถึงส้มตำปู ส้มตำปลาร้า ส้มตำซั่วใส่ทั้งมะละกอซอย ขนมจีนหรือข้าวปุ้น คลุกเคล้ากับเครื่องปรุงแบบส้มตำ อาหารเรียบง่ายแต่พิสดารของเมืองเลย ชวนน้ำลายไหลย้อย เพิ่มพลังหนักนิดหนึ่งด้วยข้าวเหนียวสักกระติบ หรือจะเติมเต็มด้วยต้มแซบกระดูกหมูหรือต้มเครื่องใน มีให้เลือกได้ตามร้านริมทางยามค่ำ
ร้านอาหารริมทางมากมายรถเข็น แต่ไม่ชอบ จะเลือกร้านอาหารเทียบชั้นภัตตาคารก็ได้ มีให้เข้าไปสัมผัส การตกแต่งสไตล์หรู ประดับโคมไฟสวยงาม โต๊ะเก้าอี้มีระดับ นักท่องเที่ยวที่ชื่นชอบบรรยากาศ “เนี๊ยบ” มาได้เลย ไม่เสียอารมณ์ ส่วนรสชาติอาหารจะจัดจ้านและถูกปากหรือไม่ ตอบไม่ได้เพราะว่าได้แต่เดินผ่าน
กุ้งฝอยแผ่นทอดแกล้มน้ำจิ้มทอดมัน
ค่ำคืน ผู้คนออกมาเดินสัมผัสอาการและบรรยากาศ มีทั้งนักท่องเที่ยวที่มุ่งเน้นมาเดินหาซื้อของฝาก หรือนักท่องเที่ยวที่ออกมาเดินเพลินๆไปเรื่อยๆ สมกับตั้งใจมาพักผ่อน ไม่มีเป้าหมายเป็นเรื่องเป็นราว บางกลุ่มมากันแบบเพื่อนๆ เฮฮากันตามประสาอายุคราวหลาน บางกลุ่มมากับแบบเพื่อนตายทุกคนอายุสูงเกินเกษียนราชการ
ศิลปินจ้อยๆ ก็ออกมาแจ้วๆกับเขาเด้อค่ะ
ร้านรวงที่เดินๆชม มีทุกประเภทที่เหมาะสมกับนักท่องเที่ยวแต่ละกลุ่ม เสียงเพลงเปิดหมวกจากเด็กๆ น่ารักๆ หรือเป็นผู้สูงวัยขับเคลื่อนเสียงพิณเคล้าเสียงอ้อนเอื้อยของแม่บ้าน สำราญกันไปอีกแบบ แต่เสียงพูดคุยและส่งเสียงเรียกหากันและกัน ก็ดังเสนาะหูไปอีกแบบหนึ่ง เป็นเสียงเพรียกตามตลาดยามค่ำ และเดินเพลินๆ
ของฝากมากฝีมือ
ถนนสายชายโขงเชียงคานนี้ มีคุณอนันต์จริงๆ เป็นถนนเส้นเดียวที่เปลี่ยนชีวิตให้กับเมืองชายแดนที่แทบว่า จะเงียบเหงาเหมือนเมื่อเก่าก่อน แต่วันนี้ กลายเป็นถนนที่ทุกช่วงเวลาเหมันต์เวียนมาก็ร่าเริงดั่งนกกำลังโผบินออกจากรัง ช่างดูสนุก เพลิดเพลิน เดินไปกินไป ซื้อหาของฝากกันไป ไม่ถูกใจก็เดินไปหาร้านใหม่ ต่อรองกันได้ ไม่โกรธขึ้งเคืองกัน
ศิลปินพื้นบ้าน ตา-ยาย
สาธิตการสาวไหม แต่คนสาวไม่สาวแล้ว
สาวน้อยวัยเรียนเปิดหมวก
ภาพอดีตที่ผมนึกถุงคือ ความเงียบเหงายามราตรีของเมืองชายแดน หลบลมหนาวห่อกายในห้องเตรียมจะปิดประตูลงกลอนแล้วนอนพัก แต่เพราะกระแสการเก็บของเก่า เอาออกมาอวดกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงวิถีชีวิตที่คึกคัก ราตรีนี้ยาวนัก จะพักนอนไปก่อนได้อย่าไรหรือ วันนี้ จึงเป็นราตรีที่มีแต่ภาพและเสียงแห่งความสุขสม ปีหน้าจะได้มาอีกไหมนะ
ศิลปินเชียงคาน วาดเขียนให้ตัวเดียวในโลก ไม่ทำซ้ำ
ขอขอบคุณคุณ สุรศักดิ์ คุณราณี นัยสุดใจ www.ทัวร์วัยทอง.com ที่กรุณาเชิญมาร่วมการเดินทาง
ผ้าซิ่นสาวเลย ชวนซื้อ
เรียบง่ายๆสบายๆก็มี
ร้านหรูก็มีให้เลือก
ก๋วยจั๊บญวนหรือก๋วยเตี๋ยวเส้น