หน้าแรก
เว็บบอร์ด
บทความ
รวมรูปภาพ
ติดต่อเรา
ข่าวสาร
โครงการเที่ยว 12 เดือนสุขใจ
ทริปหลงรักประเทศไทยน่าน-แพร่ ตอน1.วันแรก
โดยธงชัย เปาอินทร์ เรื่อง-ภาพ
เพื่อน ธรรมชาติ ชวนเชิญให้ร่วมเดินทางไกลไปสุดแดนล้านนาตะวันออก น่าน-แพร่ ช่วงกลางฤดูฝนพรำ ด้วยรถยนต์ปรับอากาศขนาด 45 ที่นั่ง ปกติจะไปกับสื่อมวลชนเป็นกลุ่ม แต่ครั้งนี้ไปแบบเดี่ยวๆ เปล่าเปลี่ยวเอาการเหมือนกัน อย่างไรก็ตาม เมื่อไปในหน้าที่สื่อก็ทำหน้าที่เต็มความสามารถ เพื่อรายงานให้ปรากฏในสื่อที่ชื่อว่า www.thongthailand.com ครับ
มัคคุเทศก์สาว นส.กฤติกา ผิวเกลี้ยง ทำหน้าที่ด้วยความเชี่ยวชาญ แนะนำวิทยากรด้านประวัติศาสตร์ ศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต ชื่อเรียกกันว่า อาจารย์หนึ่ง(ณพัดยศ เอมะสิทธิ์) และให้ข้อแนะนำแก่ลูกทัวร์อย่างมีระบบ การจัดการเรื่องนี้ทำได้ดี ส่วนรถยนต์ที่ใช้สะอาด ไม่มีกลิ่นพึงรังเกียจ จอดเข้าห้องสุขาเป็นระยะ และขับรถด้วยความสุขุมรอบคอบ
นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่อยู่ในวัย 50-80 ปี ถือว่าเป็นผู้อาวุโสทั้งชายและหญิง มากันเป็นคู่ๆ หรือบางกลุ่มมากันทั้งครอบครัว ที่มาคนเดียวทางเพื่อน ธรรมชาติก็จัดหาคู่นอนร่วมห้องให้ หญิงกับหญิง ชายกับชาย มีนักท่องเที่ยวบางคนไม่ชอบนอนคู่ก็เพิ่มเงินค่าห้องพักตามกติกา นอกจากเป็นกลุ่มผู้อาวุโสแล้วยังเป็นกลุ่มคนมีฐานะ อดีตข้าราชการบ้าง นักธุรกิจบ้าง
สำคัญที่สุดในการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ ศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณี ทริปนี้ มีแต่นักท่องเที่ยวที่ให้ความสนใจใฝ่รู้เรื่องราวต่างๆ วิทยากรอาจารย์หนึ่งค่อนข้างเหนื่อยเป็นพิเศษ เพราะว่าเมื่อบรรยายไปแล้วก็เกิดมีข้อซักถามตามมาอีก การจะเป็นวิทยากรได้นั้นจึงต้องขอบอกว่า พื้นฐานทางวิชาการต่างๆต้องแน่นและเปิดกว้างให้ซักถามได้
แหล่งท่องเที่ยวที่ เพื่อน ธรรมชาติ พาไปแต่ละแห่งล้วนน่าสนใจและเต็มไปด้วยสาระเรื่องราวชวนรู้ บางอย่างจะไม่เคยรู้มาก่อน แต่หลายอย่างก็เคยรู้กันมาบ้างแบบเผินๆ บางสถานที่เป็นแหล่งเรียนรู้อู่อารยะธรรมกันเลยทีเดียว และบางสิ่งที่ได้รับรู้ก็แปลกแตกต่างไปจากเอกสารข้อมูลทั่วๆไป คุ้มเกินคุ้ม
ที่พักรับประทานอาหารตอนเช้าตรู่ อูปแก้วรีสอร์ท อ.ปัว จ.น่าน แล้วเดินทางต่อด้วยสองแถวเล็กเพื่อขึ้นไปชมวิวทิวทัศน์และต้นเต่ารั้งยักษ์ซึ่งเป็นพืชถิ่นเดียว หายาก ใกล้สูญพันธุ์ บนยอดดอยภูคา ที่ระดับความสูง 1,715 เมตรจากกระดับน้ำทะเลปานกลาง ได้ชมต้นเต่ารั้งยักษ์และได้ถ่ายรูปร่วมกันอย่างสนุกสนาน เกิดความรู้สึกผ่อนคลายไปกับสายลมเย็นๆ
จุดต่อไปได้แก่ศาลเจ้าพ่อภูคาซึ่งตั้งอยู่ใกล้ชิดติดกับต้นชมพูภูคา พันธุ์ไม้ป่าหายากและเป็นพืชถิ่นเดียว มีเฉพาะจังหวัดน่าน จะออกดอกช่วงเดือนกุมภาพันธ์ครั้งเดียว ดอกย่อยกลีบดอกสีชมพู ดอกดก ช่อดอกยาวเกือบเมตร ไม่มีกลิ่นหอม แต่ต้นไม้หายากที่ควรได้รู้จักไว้ประดับเยื่อบุสมอง
รถสองแถวพาลัดเขาลูกแล้วลูกเล่าจนถึงร้านดอยซิลเวอร์ อันเป็นร้านผลิตเครื่องเงินของชาวเขาเผ่าเมี่ยน ตั้งอยู่ในตลาด ภายในร้านเป็นกึ่งห้องโชว์สินค้าและแหล่งผลิตเครื่องเงินด้วยฝีมือประณีตบรรจง แต่ละชิ้นงานงดงาม น่าจับต้อง พนักงานและเจ้าของร้านหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส ให้การต้อนรับด้วยไมตรี
อีกอึดใจเดียวรถสองแถวพาพวกเราไปที่วัดปราง วัดที่มีต้นไม้แปลกประหลาดอยู่หน้าโบสถ์ หากสาวใดเอามือไปลูบที่เปลือกของลำต้น ปลายกิ่งและใบจะสั่นระริกเหมือนคนจั๊กกะจี้ เรียกกันว่าต้นดิกเดียว เปลือกต้นสีน้ำตาลอมเหลืองเรียบลู่ไปตามฝ่ามือที่โลมลูบจากนักท่องเที่ยวที่แวะเวียนกันเข้ามาสัมผัส หลังจากนั้นก็กรูกันเข้าไปนมัสการหลวงพ่อพระประธานในโบสถ์ แล้วรับศีลรับพรจากท่านเจ้าอาวาส แค่นั้นยังไม่สะใจต้องได้รับการประพรมน้ำมนต์ด้วย
หลังอาหารเที่ยงที่ อ.ท่าวังผา รถบัสพาพวกเราไปที่วัดหนองบัว วัดที่เป็นส่วนหนึ่งในศิลปะของชาวไทลื้อที่ถูกอพยพเข้ามาตั้งแต่ครั้งต้นกรุงรัตนโกสินทร์ ฝนตั้งเค้ามาแรง ไม่มีวงดนตรีพื้นบ้านล้านนาที่ใต้ต้นลำไยหน้าโบสถ์ แต่ได้ไปหลบบรรเลงอยู่ใต้ระเบียงอุโบสถแทน ปั๊บสาจำลองตั้งอยู่หน้าระเบียง วิทยากรบรรยายไปเรื่อยๆเกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของวิวัฒนาการส่วนต่างๆของอุโบสถ
ภายในโบสถ์มีภาพเขียนด้วยสีธรรมชาติเช่นจากเปลือกไม้ จากแร่ธาตุ ศิลปะแบบไทลื้อซึ่งน่าจะเชื่อมโยงกับภาพเขียนสีในอุโบสถวัดภูมินทร์ อาจารย์ได้ให้ข้อสังเกตทางวิชาการมากมายเกินจดจำ นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นชาวพุทธ จึงนั่งกราบไหว้กันตามวัฒนธรรมของชาวพุทธ แล้วก็ลัดไปหลังโบสถ์ เพื่อไปเยี่ยมชมบ้านของชาวไทลื้อ
ใต้ถุนบ้านเป็นร้านขายของฝาก แม่บ้านล้านนาคอยตอบคำถามที่ต่อรองราคากัน หลังแม่ค้ามีเฝือกถักทอผ้าคาอยู่ น่าจะว่างจากนักท่องเที่ยวก็ใช้เวลาหันไปถักทอต่อผืนผ้า ฝนพรำบางๆ ไม่มีใครเดินออกไปชมสถาปัตยกรรมล้านนาอันเป็นวิหารน้อยและโบสถ์ มัคคุเทศก์พาไปชมการผลิตไกน้ำจืดที่หน้าวัด ซึ่งเป็นห้องโล่งๆ ระเบียงกลางแจ้งมีป้าต่อมล้างไกอยู่ ภายในห้องนักท่องเที่ยวแย่งกันซื้อผลิตภัณฑ์ที่บรรจุสวยงามจนเกลี้ยง
ได้เวลารถบัสต้องออกเดินทาง ทุกคนขึ้นไปด้วยของฝากหอบใหญ่ บ้างก็ฉีกแบ่งกันกิน บ้างก็เก็บไว้เพื่อเอากลับไปฝากลูกหลาน เมื่อรถเข้าถึงวัดพระเกิด วัดหนึ่งที่ราชวงศ์เจ้าผู้ครองนครน่านใช้เป็นวัดหลวงมาแต่เก่าก่อน ที่นี่ เพื่อน ธรรมชาติ คาดหวังว่าจะให้นักท่องเที่ยวทุกคนได้ประดิษฐ์ตุงก้าคิง อันหมายถึงทำตุงปีเกิดสูงเท่าตัวจริงของแต่ละคน แล้วก็ถ่ายรูปหมู่ร่วมกัน ก่อนจะพับใส่ถุงเก็บไว้เพื่อวันพรุ่งนี้จะได้นำไปเข้าการสืบชะตาหลวงร่วมกัน
ประดิษฐ์ตุงก้าคิง
ตุงก้าคิง