หน้าแรก
เว็บบอร์ด
บทความ
รวมรูปภาพ
ติดต่อเรา
ข่าวสาร
เกาหลีฟีเวอร์ Super Junior
ศิลปะวัฒนธรรมการแสดงของคนรุ่นใหม่
โดย อินทรีแดง เรื่อง-ภาพ
เมื่อ 25 ปีก่อน กระแสคลั่งดนตรีจากญี่ปุ่น วงเคป๊อบ เพื่อนผมต้องไปดอนเมืองกับลูกสาวอายุ 13 ปีกว่าๆ เพื่อให้เธอได้ไปเฮ้ว กรี๊ด และแต่งหน้าตาล้อเลียนดารานักร้องและดนตรีดังตอนตีสอง ลูกสาวคนเดียว หัวแก้วหัวแหวน ยอมได้ทุกอย่าง ขอเพียงลูกสาวมีความสุข ฟังเขาเล่า ได้แต่นึกในใจ จะเสียเด็กเพราะเอาใจมากไป
ปีพ.ศ.2558 เหตุการณ์ทำนองเดียวกันเกิดขึ้นอีก เมื่อกระแสคลั่งดนตรีจากเกาหลีดังกลบดนตรีจากญี่ปุ่นเสียจนหดหาย วงนี้ชื่อ Super Junior นักร้องและนักดนตรีเป็นชายล้วน คงเอกลักษณ์ด้านการแต่งตัว เสื้อผ้า เน้นสีประจำวงเป็นสีน้ำเงิน ทรงผม รูปลักษณ์ดนตรี ท่วงทำนอง ที่สำคัญ การโปรโมชั่นเข้าถึงหัวอกหัวใจวัยรุ่นท้วมท้นทรวงใน เป็นคลื่นที่ทำให้เกิดการกระทบฝั่งอย่างมหันต์
แม่ต้องตื่นแต่เช้า เพื่อเตรียมความพร้อมที่จะรับส่งตอนจองตั๋ว โชคดีที่โลกไอทีก้าวถึงแก่น จึงจองผ่านและจ่ายภายใน 1 ชั่วโมงที่เซเว่นอีเลฟเว่น ด้วยอัตราราคาค่าที่นั่งละ 1,200-6,000 บาท เต็มฮอลล์ อาคารอารีน่า อิมแพคเมืองทองธานี ความจุราวรอบละ 15,000 คน ทำการแสดง 2 คืน 2 รอบ จองล่วงหน้าเดือนกว่าๆ
วันเปิดการแสดง คือวันที่มนุษย์ไหล ไม่รู้ว่ามาจากทิศทางไหนกันบ้าง แต่มากมายจนตาลายไปแหละ ส่วนใหญ่เป็นเด็กสาว สาวๆ และวัยกลางคน ซึ่งคือแม่ที่มากับลูกสาว โทนสีเสื้อที่สวมใส่เป็นเสื้อยืดสีน้ำเงิน ถ้าเป็นของผู้จัดขายก็แพงมาก ตัวละกว่า 1,000 บาท จึงมีพ่อค้าแม่ขายผลิตกันมาเสนอ แต่เด็กสาวคนไหนรู้จักคำว่าประหยัดก็แค่ห่เสื้อยืดสีน้ำเงินใส่ไปไม่เขินเป็นพอ
แก้มประทับด้วยชื่อวง เป็นแทททู(Tattoo)แต่จะเป็นแก้มข้างไหนไม่จำกัด ทรงผมปกติ มีคาดผมเรืองแสง รูปแปลกๆ ที่ขาดไม่ได้ การถ่ายรูปเพื่อลงเฟสบุ๊กหรือไลน์ด้วยตนเอง เรียกกันว่า selfie วันนี้โลกแคบด้วยอินเตอร์เนตจริงๆ หน้าอาคารคลาคล่ำไปด้วยแฟนคลับของวง กำหนดเวลาแสดงจริงคือ 18.00-21.30 น.แต่แฟนๆต้องไปเข้าคิวรอเข้า 16.00 น.
ภาระหนักอึ้งอยู่ที่พ่อกับแม่ บางครอบครัวมีลูกเล็กๆ ต้องเอาเสื่อมาปูนอนกัน 3 พ่อแม่ลูก เพื่อให้ลูกสาวคนโตได้เข้าไปชมจนสมใจ บางครอบครัวนั่งตามเก้าอี้ที่ทางอาคารจัดให้ มีไม่น้อยไปเดินชมนิทรรศการต่างๆของเจ้าของอาคาร เป็นผลพวงเชื่อมโยงกัน รอนานนับได้ 5-7 ชั่วโมง นี่คือพ่อและแม่ของหนูๆ
เมื่อเริ่มการแสดง เสียงกรี๊ดและโห่ผ่านอากาศออกมาถึงนอกห้อง พ่อแม่นั่งด้วยความสงบ หน้าทางออกอาคารเริ่มมีการเคลื่อนไหว พ่อค้าแม่ค้า มาจากไหนกันบ้างหรือ จัดวางสินค้าสองข้างทางอย่างง่ายๆ สอดส่ายสายตารอเวลาที่จะเลิกการแสดง สินค้าที่นำมาเสนอขายหลากหลายรูปแบบ
หนุ่มจีนสองคนพูดไทยไม่ได้ จ้างสาวไทยวันละ 2,000 บาท 2 วัน 4,000 บาท สินค้าเป็นถุงมีรูปนักดนตรีและชื่อวง เป็นแผ่นซีดีเพลง เป็นแท่งไฟเรืองแสง อีกกลุ่มเป็นหญิงล้วน อ้วนบ้างผอมบ้าง แต่หาสวยไม่มี ภาษาที่พูดคุยเป็นจีนกลาง มีคนหนึ่งพูดไทยได้บ้าง จึงได้ข้อมูลว่า มาจากจีน มาขายสินค้าที่ผลิเตมาจากจีนตามแฟชั่นวงดนตรีเกาหลี มีสาวเหนืออุ้มท้องจัดของขาย สามีเป็นชาวเกาหลี บินขนสินค้ามาขายงานนี้โดยตรง
แล้วก็ได้พบครอบครัวคนไทย ผลิตสินค้าตามกระแสด้วยมือ จ้างบางส่วน พ่อแม่ลูกช่วยกันขาย เคล็ดลับคือ สินค้าทุกชิ้นต้องมีรูปนักดนตรีคนใดคนหนึ่ง เปลี่ยนไปตามวงที่มาแสดง อีกครอบครัวหนึ่ง คุณแม่เล่าว่าลูกชายคนโตเป็นคนออกแบบ และส่งไปจ้างผลิต ต้นทุนก็สูงนะ แต่ก็ขายได้กำไรมาทุกงาน อ๋อ เหลือก็มี
ทันทีที่คลื่นมนุษย์ไหลออกมาจากฮอลล์ เสียงตะโกนขายสินค้าและชูสินค้าเพรียกไปทั้งสองฝั่ง ราคาขายไม่แน่นอน แล้วแต่ละเจ้าของสินค้า หมวก พวงกุญแจ เข็มกลัด พัด ธงปักบนโต๊ะ บางตัวเหมือนว่า จะขายได้หรือ สร้างความสับสนให้กับคนต่างวัยมากๆ แต่เมื่อได้รับคำยืนยันจากแม่ค้าว่า หมดเกือบทุกงาน ไม่เคยพลาด
พ่อแม่ที่เฝ้ารอ ตายายที่เฝ้ารอ ล้วนตื่นจากความเงียบเหงา ตาลุกโพลง สอดส่ายหาลุกหลานด้วยความห่วงใย คนที่มาเองก็เลี่ยงไปหารถตู้บริการ รถแท็กซี่ ส่วนคนที่มีพ่อแม่มารอรับก็เดินไปที่ลานจอดรถ
เป็นศิลปะ วัฒนธรรม ใหม่ของโลกที่เปลี่ยนแปลงไป ชมดนตรี ชื่นชมเสียงเพลงและนักดนตรี ซึ่งเรียกกันแนวใหม่ว่า ศิลปิน ปรับสไตล์การแต่งตัว ทรงผม ซื้อหาของที่ระลึกเอกลักษณ์ของวงดนตรีและนักดนตรีที่ชื่นชอบ มีสินค้าผลิตสนองและมีรายได้กระจายไปสู่มวลชน แต่ที่รวยล้นคนจัด สองวันนี้จะได้ไปกี่ร้อยกี่พันล้าน ไม่มีใครตรวจสอบได้จริงๆ
บนรถเก๋ง เสียงตะโกนยังก้องในหู "มีความสุขเหลือเกิน สุดๆเลยอะ" "เก็บเงินมาทั้งปี คุ้มเกินคุ้ม แฮปปี้มากๆ" ปีหน้ามาอีกจะเก็บเงินไว้รออีก เป็นคำพร่ำพรรณนาที่สำเนียกถึงความเปรมปรีย์ดีใจที่ได้ชมการแสดงของเหล่าศิลปินในดวงใจ
"โอ้ โอย ศิลปินอายุ 26-32 ปี ยังไม่แก่เลยนะ โคตรเท่เลย" อีก40 ปีก็แก่เหมือนกันแหละน่า ชิชะชิชะ
