ตะลุยดอยหลวง-พิชิตดอยหนอก

ตะลุยดอยหลวง-พิชิตดอยหนอก

ไต่ความสูงเสียดฟ้า 1,694 เมตร ได้ใจ ได้พิสูจน์พลัง

โดย เจเจ-ธีรภาพ พัฒนใหญ่ยิ่ง เรื่อง-ภาพ

                ดอยหลวง เป็นยอดเขาสูงเป็นอันดับที่ 2 ของจังหวัดพะเยา มีความสูง 1,694 เมตร ตั้งอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติดอยหลวง  โดยทริปนี้รวบรวมสมาชิกได้ 11คน นัดหมายล่วงหน้ากันร่วมเดือน ถึงเวลาเดินทาง ไม่มีใครเปลี่ยนใจเลยสักคน เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยพะเยาทั้งสิ้น ชายหนุ่มหน้าตาดีล้วนๆ  

                  รวบรวมค่าใช้จ่ายเพื่อเป็นค่าธรรมเนียมของ เจ้าหน้าที่นำทางวันละ 500บาท จำนวน 1คน  ลูกหาบวันละ 500บาท จำนวน 2 คน เป็น 1,000 บาท ค่าธรรมเนียมเข้าอุทยานฯอีกคนละ 50 บาท 11 คน 550 บาท เตรียม เสบียงขึ้นไปดังนี้คือ

                  ข้าวกล่องสำหรับตอนเช้าและตอนเที่ยงทุกคนสั่งข้าวหมูทอด ทั้งหมด   สำหรับมื้อเย็น เตรียมเนื้อหมู 5 กิโลกรัม  เครื่องแกง  น้ำพริกตาแดง  แหนมห่อ  แคบหมู   และที่ขาดไม่ได้คือ “มัน” เอาไว้เผากินตอนหนาวๆ

                   ก่อนเดินทาง จากมหาวิทยาลัยพะเยา ไปตามถนนสายพะเยา-อ.วังเหนือ จ.ลำปาง  ได้นัดหมายกับเจ้าหน้าที่และลูกหาบของอุทยานแห่งชาติดอยหลวงไว้ในเวลา  07.00 น. ที่หน่วยพิทักษ์อุทยานน้ำตกจำปาทอง  เพื่อเดินทางต่อไปยังจุดเริ่มเดินเท้าขึ้นดอยหนอก

                  ณ  จุดเริ่มต้นการเดินเท้า  แต่ละคนทำหน้าที่ของตนเอง ต่างจัดสัมภาระแยกของใครของมัน  เพื่อลดภาระหนักของลูกหาบ เช่นน้ำดื่มของแต่ละคน  เสบียงอาหารเฉลี่ยกันรับน้ำหนักไป  ความสามัคคีคือพลังแล้วครับงานนี้

                  พร้อมเพรียงกันแล้ว เวลา 08.15 07’ออกเดินเท้าจากจุดชมวิวกว๊านพะเยา เดินไต่สันเขามุ่งหน้าดอยหลวง-ดอยหนอก ระยะทางไม่ไกลเลย แค่ 15 กิโลเมตร ซ้ำยังเป็นการเดินทางไปตามแนวสันเขา  ผ่านป่าไม้หลากหลายชนิดพันธุ์

                  ขณะที่เดินทางไปเรื่อยๆบนสันเขานั้น สามารถมองเห็นบรรยากาศได้ทั้งฝั่งพะเยาและฝั่งลำปางเลยทีเดียว  จนถึง”บนสันหมูแม่ด้อง” อันเป็นภาษาเมืองเหนือมีความหมายถึงหมูตัวเมียที่มีร่างกายซูบผอม

                   สันหมูแม่ด้องเป็นกระดูกสันหลังที่เล็กและแคบ เปรียบถึงสันเขาแห่งนี้ ซึ่งแคบและเสียวเอาเรื่องอยู่  การเดินทางต้องใช้ความระมัดระวังเป็นพิเศษ พอถึง “เด่นสะแกง” ที่โล่งแจ้งกลางทุ่งหญ้ารกเรื้อ และลาดเอียง                   

                   วัชพืชบริเวณนี้คือหญ้าคา ต้นโคลงเคลง กำลังออกดอกสีชมพูม่วง สวยไม่น้อย ขึ้นกระจัดกระจายไปทั่วบริเวณ  เป้าหมายข้างหน้าคือ ดอยหลวงที่สูงหนาวสะใจระดับ 1,694 เมตร ซึ่งสูงเป็นอันดับ 2 ของจังหวัดพะเยา

                  การเดินทางที่ต้องฝ่าดงหญ้าคา วัชพืชมากมาย ไต่ความสูงชันและทางเดินที่ยากลำบาก เมื่อไปถึงยอดดอยหลวงก็เป็นเวลา 12.30 พอดี  ได้นั่งพักกินข้าวจนหมดกล่อง เก็บขยะเหลือใส่ถุงดำเพื่อนำกลับลงมาทิ้ง 

                  หลังอาหารกลางวัน เป็นช่วงเวลาหนึ่งที่ประทับใจเมื่อได้ถ่ายรูปเป็นที่ระลึก นายแบบแต่ละคนอยู่ในสภาพหล่อลากดิน ผมเผ้ายุ่งเหยิง เสื้อผ้าเปียกชื้นและยับย่น ไม่มีใครได้อวดความสำรวยเลยสักคน

                  บนยอดดอยหลวงสมารถมอง วิวทิวทัศน์ได้ 360 องศาอย่างแท้จริง แต่หมอกที่ลงจนขาวไปทั่วบริเวณ ทำให้บดบังทัศนียภาพสวยใสๆไป  ก็ได้อีกบรรยากาศในความหนาวเย็น  ถ่ายรูปกันด้วยความครึกครื้นแล้วก็ออกเดินทางกันต่อ

                  เป้าหมายช่วงถัดไปคือที่พักแรมคืนนี้  “ดอยหนอก”  ซึ่งมองเห็นเป็นภูเขาหินปูนยอดแหลมสูงโดดเด่นเห็นชัดเจนเบื้องหน้า แม้ว่าจะห่างไกลจากดอยหลวงถึง  3กิโลเมตร  แต่เป็นการเดินลงไปตามทางลาด แม้จะค่อนข้างชัน

                  เจ้าหน้าที่พิทักษ์อุทยานฯนำทางไปข้างหน้า บอกต่อๆกันว่าให้ระมัดระวัง เส้นทางที่เดินลงไปเป็นสันเขาแคบๆ ไม่ได้ปูพรมให้เดิน เป็นทางป่าที่ชาวบ้านเดินขึ้นมาบูชาพระธาตุดอยหนอก แต่ปีหนึ่งๆ มีเพียงไม่กี่คณะอันหมายถึงคณะนักท่องเที่ยวด้วย

                  คณะนักศึกษามหาวิทยาลัยพะเยา 11 ชีวิต สามารถเดินทางไปจนถึงแค้มป์ที่พักแรมเมื่อเวลา 15.30  น. แค้มป์ที่พักแรมเป็นอาคารโล่งๆ มีหลังคาสังกะสีปกป้องทั้งฝน หมอก เหมย และฝาผนังช่วยกันลมลดความหนาวเหน็บได้ด้วย

                 บริเวณใกล้ๆแค้มป์เป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูป ซึ่งชาวบ้านที่ศรัทธาได้มุมานะบากบั่นสร้างขึ้น  ลานธรรมแคบๆแห่งนี้จึงดูมีความปลอดภัย และเกิดความมั่นใจ ด้วยว่ามีพระปกป้องคุ้มภัยใกล้ๆนี้เอง

                 ระหว่างนั่งพักเหนื่อย นั่งคุยกันว่าพรุ่งนี้เช้าค่อยปีนขึ้นยอดดอยหนอกกัน เพราะวันนี้แต่ละคนก็ต่างอ่อนล้ากับระยะทาง 15 กิโลเมตรมามากพอแล้ว ถ้าจะเรียกว่าสะบักสะบอมก็ยังไม่ถึงขั้นนั้น หนุ่มกระทงอย่างพวกเรา ยังปั๋ง ว่างั้นเหอะ  

                 พอพักจนหายเหนื่อยแล้ว  เราก็แบ่งกันเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มแรกไปช่วยลูกหาบหาน้ำ กลุ่มที่สองทำอาหาร เมนูเย็นนี้ของพวกเรา เป็นอาหารง่ายๆ  ต้มหมู แกงปลีฝีมือลูกหาบ หมูย่าง และที่ขาดไม่ได้คือน้ำพริก  แถมด้วยของหวานเป็น”มันเผา”อุ่นๆ  แค่นี้ก็อร่อยแล้ว

                 อิ่มแล้วก็นั่งล้อมวงพูดคุยกันก่อนจะแยกย้ายกันไปนอน  โดยทางเจ้าหน้าที่พิทักษ์อุทยานฯได้นัดหมายในเวลา  06.00 น.  จะพาขึ้นยอดดอยหนอกกัน  แม้ค่ำคืนบนดอยสูงเสียดฟ้าจะหนาวเพียงใด พวกเราก็หลับกันไปด้วยความอ่อนเพลีย

                  เช้าตรู่  เจ้าหน้าที่พิทักษ์อุทยานฯตื่นขึ้นมาก่อกองไฟผิงเพื่อให้ไออุ่นและคลายความหนาวเย็น  พวกเราตื่นกันทีละคนสองคน เตรียมความพร้อมส่วนตัวแล้ว แต่อากาศไม่เป็นใจ ปิดเสียจนมองไกลได้ไม่เกิน 10 เมตร  ทำให้ต้องรอจนกว่าฟ้าจะสางกว่านี้

                  เพราะเส้นทางที่จะไต่ขึ้นไปบนดอยหนอกนั้น มันค่อนอันตราย สูงชันและลื่น   นั่งๆนอนๆและถ่ายรูปเล่นกันไปจนถึง 7 โมง จึง เริ่มมีแสงอ่อนๆ ลอดหมอกลงมาได้  เจ้าหน้าที่พิทักษ์อุทยานฯนำทางเดินมุ่งหน้าขึ้นดอยหนอก ท่ามกลางอากาศเดี๋ยวปิดเดี๋ยวเปิด

                  ช่วงอากาศเปิดจะมองเห็นทะเลหมอกด้านล่างเป็นผืนใหญ่ แต่มันจะเปิดให้เราเห็นแค่ 1-2 นาที  เมฆหมอกก็จะลอยมาปิดกั้นสายตาจนมองไม่เห็น “ทะเลหมอก” ไม่เห็นแม้ต้นไม้ หรือดอกไม้  พอฟ้าเปิดก็เดินกันต่อ ไต่ตามๆกันไป เปียกชื้นกันไปทุกคน

                  แล้วเราก็พิชิตยอดดอยหนอกได้สำเร็จ ยอมรับโดยดีว่าค่อนข้างยากมากทีเดียว  บนดอยหนอกประดิษฐานพระธาตุมีเจดีย์ของครูบาเจ้าศรีวิชัย  แสดงถึงพลังความศรัทธาและความสามัคคีของชาวบ้าน จึงมุมานะสร้างจนสวยงาม เป็นพระธาตุเจดีย์ที่ชาวพะเยาและชาวลำปางให้ความเคารพ

                 ในจำนวน 11 คน มีเพื่อนของเราส่วนหนึ่งกลัวความสูงชัน จึงขอนอนพักอยู่ที่แค้มป์ ได้ทำกับข้าวไว้รอ  และกินพร้อมกัน   เป็นมื้อเช้าที่แสนอร่อยที่สุดอีกมื้อหนึ่งทีเดียว หลังอาหารเริ่มเก็บสัมภาระเตรียมอำลาดอยหนอกแห่งนี้

                 เวลา 10.30 น. เริ่มการเดินลงอีกทางหนึ่ง   คือลงทางบ้านห้วยหม้อ ระยะทาง 6 กิโลเมตร  เส้นทางนี้สั้นกว่าแต่เป็นทางลงอย่างเดียว ทั้งชันทั้งลื่น ต้องคอยเบรกกับต้นหญ้า แม้จะระมัดระวังเพียงใด ก็ล้มกลิ้งลงไปหลายคน เป็นการเดินลงมาเรื่อยๆ เดินเลียบธารน้ำ จะผ่านน้ำ ผาเกล็ดนาค และเดินมาจนถึงจุดที่รถอีแต๋นจอดรอ

                 นั่งรถอีแต๋นไปอีก 7กิโลเมตร ถึงบ้านห้วยหม้อ กลับลงมาด้วยความสวัสดีมีชัยไม่บุบสลายหายไปสักคน เป็นครั้งหนึ่งที่พวกเรานักศึกษามหาวิทยาลัยพะเยาได้ร่วมทริปตะลุยดอยหลวง พิชิตดอยหนอกได้สำเร็จ เป็นเกียรติประวัติที่ภูมิใจ

ปล.ข้อมูลจำเพาะอุทยานแห่งชาติดอยหลวง เป็นอุทยานแห่งชาติลำดับที่ 61 ของประเทศไทย  ตามประกาศในราชกิจจานุเบกษาเล่มที่ 107 ตอนที่ 16 ลงวันที่ 16 เมษายน 2533 กำหนดบริเวณที่ดินป่าแม่ลาวฝั่งขวา ป่าแม่ส้าน และป่าแม่ใจ ในท้องที่ตำบลแม่สรวย ตำบลแม่พริก ตำบลศรีถ้อย ตำบลท่าก๊อ อำเภอแม่สรวย ตำบลธารทอง ตำบลทรายขาว ตำบลสันกลาง ตำบลป่าหุ่ง ตำบลม่วงคำ ตำบลแม่เย็น อำเภอพาน ตำบลสันสลี ตำบลเวียง ตำบลบ้านโป่ง ตำบลป่างิ้ว ตำบลหัวฝาย อำเภอเวียงป่าเป้า จังหวัดเชียงราย ตำบลป่าแฝก ตำบลเจริญราษฎร์ ตำบลศรีถ้อย ตำบลแม่สุก อำเภอแม่ใจ จังหวัดพะเยา ป่าขุนวัง แปลงที่สอง ป่าขุนวังแปลงที่สาม ป่าขุนวังแปลงที่หนึ่ง ป่าแม่โป่ง และป่าแม่งาวฝั่งซ้าย ในท้องที่ตำบลทุ่งฮั้ว ตำบลวังเหนือ ตำบลวังใต้ ตำบลร่องเคาะ อำเภอวังเหนือ และตำบลบ้านร้อง อำเภองาว จังหวัดลำปาง และป่าแม่ต้ำ ป่าแม่นาเรือ ในท้องที่ตำบลบ้านใหม่ ตำบลท่าจำปี ตำบลบ้านต้ำ ตำบลบ้านต๋อม ตำบลบ้านสาง ตำบลบ้านตุ่น ตำบลแม่นาเรือ อำเภอพะเยา จังหวัดพะเยา ให้เป็นอุทยานแห่งชาติดอยหลวง  โทร.053-163363