นกยูง(ไทย)

นกยูง (ไทย)

ชื่อสามัญ  Green Peafowl

ชื่อวิทยาศาสตร์  Pavo muticus Linnaeus,1766

ชื่อวงศ์  PHASIANIDAE

ถิ่นอาศัย  ในต่างประเทศ พบตั้งแต่อินเดียตอนเหนือ จีนตอนใต้ เมียนมาร์ เวียดนาม กัมพูชา ลาว ชวา ในประเทศไทย พบทางภาคเหนือและภาคตะวันตก ในป่าเต็งรัง ป่าเบญจพรรณ ที่ราบถึงสูง1,000 เมตร

สถานภาพ  นกประจำถิ่น หายาก และพบบ่อยในบางพื้นที่ เป็นสัตว์ป่าคุ้มครองตาม พ.ร.บ.สงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ.2535 

ลักษณะทั่วไป

             เป็นนกขนาดใหญ่ ตัวผู้ยาว 180-250 เมตร ตัวเมียยาว 100-110 ซม. ปากแหลมสีขาว หนังหน้าสีน้ำเงินและเหลือง หงอนเป็นกระจุกตั้งสูง ขนลำตัวสีเขียวสด เหลือบเป็นมัน  ตัวผู้ หัวปีกสีน้ำตาลอ่อนแกมส้มไม่มีลายดำ ในฤดูผสมพันธุ์มีขนคลุมตะโพกงอกยาวออกมามาก มีลายและแววขนขนาดใหญ่สวยงาม ใช้รำแพนเกี้ยวพาราสีตัวเมีย   ตัวเมีย ขนกลางปีกและหางไม่ยาวอย่างตัวผู้  เสียงร้อง “หว่าว-ว้าว” ก้อง และดังมาก 

พฤติกรรม   หากินแมลง เมล็ดธัญพืช สัตว์เลื้อยคลาน กบ เขียด จามพื้นดินและริมห้วยชายน้ำ เกาะนอนบนยอดไม้สูงเพื่อความปลอดภัย ในฤดูผสมพันธุ์ ระหว่างเดือน พฤศจิกายน-เมษายน ตัวผู้จะรำแพนหางนาย 5-10 นาที สวยงามมากๆ แล้วเดินวนรอบตัวเมีย หากตัวเมียพร้อมจะย่อขาลงให้ขึ้นทับ การวางไข่ครั้งละ 3-6  ฟอง ทำรังตามกอไม้ หญ้ารก ฟักไข่ 26-28  วัน ลูกจะตามหากินกับแม่ 6 เดือนก่อนจะตีจากไป   

บันทึกผู้เขียนและผู้ถ่าย

                    นกยูงไทยหาถ่ายรูปได้ตามป่า โดยเฉพาะช่วงผสมพันธุ์ตามชายหาดกลางป่าริมแม่น้ำ ชายป่าในช่วงเช้าๆหรือช่วงเย็นๆ  ค่ำๆจะหาคอนเกาะบนต้นไม้สูงๆเพื่อนอน เพื่อให้ปลอดภัยจากสัตว์กินเนื้อชนิดต่างๆ พรานจะรู้ว่าช่วงเวลาไหนนกยูงจะออกมาหากิน บริเวณใดโดยเฉพาะตอนที่เข้าสู่ฤดูผสมพันธุ์  แต่ปัจจุบันนี้ หาชมเพื่อถ่ายภาพได้ตามเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าและอุทยานแห่งชาติหลายแห่ง 

                    นกยูงไทยหรือนกยูงสีเขียวในภาพนี้ ถ่ายได้จากเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง หน่วยพิทักษ์ป่าเขาบันได ในลำห้วยขาแข้งช่วงเวลาบ่ายๆ แต่ภาพอื่นๆได้มาจากหลายแหล่ง เช่นอุทยานแห่งชาติแม่วงศ์ หน่วยพิทักษ์ป่าแม่เรวา