หน้าแรก
เว็บบอร์ด
บทความ
รวมรูปภาพ
ติดต่อเรา
ข่าวสาร
ผลพวงการซึมซับจากแม่ วันนี้แพนขายก๋วยเตี๋ยวแล้วจ้า
โดย ลุงดำ คำโต เรื่อง-ภาพ
เพื่อนๆคร๊าบ วันนี้ลุงดำมาสไตล์แปลกออกไปอีกแล้ว เพราะว่าเพื่อนรุ่นลูกผมคนนี้ เคยพร่ำบ่นแต่ว่า แพนมีสูตรก๋วยเตี๋ยวอร่อยของแม่นะ แพนอยากขายก๋วยเตี๋ยวเหมือนที่แม่ขาย แพนนี่แหละที่เป็นคนรับใช้ตามคำสั่งแม่ แพนเอ้ย หยิบของตรงนั้นมาทำตรงนี้ ทำอย่างนี้นะ จะอร่อย หั่นหมูต้องหั่นขวางนะ หมูจะไม่เหนียวเคี้ยวง่าย
แพนก๋วยเตี๋ยวยิ้ม
ผมท้าเลย เปิดขายเลย ไม่อร่อยจริง ลุงไม่เขียนให้แน่ๆ จากนั้น เครื่องคอมผมใช้ได้ดีแล้วก็ไม่ได้ไปให้สามีสุดที่รักของแพนเขาช่วยแก้ไขให้ แต่ขับรถผ่านร้านทีไรก็ไม่เห็นตู้ก๋วยเตี๋ยวตั้งขายเสียที นึกในใจ แค่คนคิดถึงแม่และคิดถึงความหลัง เลยมีอารมณ์อยากขึ้นมา ป๊าดโธ่ หลงฟังด้วยความซาบซึ้งในลีลาการเล่าของเธอ
ร้านเกมส์เล็กๆในหมู่บ้าน
วันหนึ่ง ผมเปิดเฟส ก็แน่นอนว่าต้องมีเขาและเธอเป็นเพื่อนอยู่ด้วย สามีเธอชื่อ นุ ผู้เก่งกาจเรื่องคอมพิวเตอร์และระบบจัดการร้านเกมส์ เพราะว่าเขาเปิดร้านเกมส์เป็นอาชีพถึง 3 ร้าน ด้วยการตั้งระบบบริหารและควบคุมตารางการเล่น จ้างวัยรุ่นให้เฝ้าอำนวยการลูกค้าร้านละคน ค่าเกมส์ถูกๆแค่ชั่วโมงละ 10 บาท เขาโพสทว่า แพนเปิดร้านขายก๋วยเตี๋ยวแล้ว เฮๆๆๆ
ผมอ่านแล้วก็เฟสกลับไปทันใด เดี๋ยวลุงไปกิน อยากรู้อร่อยอย่างเพ้อไหม แล้วผมก็ขับรถไปจริงๆ ร้านก๋วยเตี๋ยวของแพนเป็นร้านเล็กมาก ตั้งตู้เล็กๆใบเดียว หม้อก็เล็ก ดูสภาพแล้วคงขายแบบเล็กๆ สำหรับลูกค้าตัวกระจ้อยของเธอ เป็นบริการเสริมการเล่นเกมส์ของเยาวชน ราคาเกมส์ชั่วโมงละ 10 บาท ก๋วยเตี๋ยวของแพนชามละ 20 บาท พิเศษ 30 บาท
แพนกับนุ คนหนึ่งคุมร้านเกมส์อีกคนขายก๋วยเตี๋ยว
“ต้มยำเส้นเล็ก ชาม” ผมไปชิมก๋วยเตี๋ยวร้านไหน ผมสั่งต้มยำก่อนทุกร้าน เพราะว่าต้มยำยังไม่เป็นต้มยำละก้อ ต้มอื่นๆก็ไม่เป็นท่าเหมือนกัน
“ลุง แพนทำตามฝันแล้วนะ แม่ไม่ต้องสั่งอะไรแพนแล้ว แพนทำเป็นทุกอย่าง รับรองอร่อยไม่แพ้ฝีมือแม่”
ต้มยำเส้นบะหมี่เหลือง
ช่างคุยด้วยนะ พูดไปทำไปยิ้มเหมือนอิ่มสุขเต็มที ได้สานฝันสำเร็จ โดยมีสามีเป็นลูกมือและมีเด็กหญิงเล็กๆคอยช่วยเก็บล้าง
ผมกวาดสายตาไปในร้านเกมส์ มีแต่เด็กน้อยอายุระหว่าง 5-12 ขวบ เป็นเด็กๆในหมู่บ้านที่พ่อแม่พามาเล่นวันละ 2 ชั่วโมง กินก๋วยเตี๋ยวอีกชามก็กลับบ้าน ทุกอย่างแบบเด็กๆเลย รสชาติก๋วยเตี๋ยวจะเป็นอย่างไร
“ต้มยำของลุงค่ะ”
เกี๊ยวน้ำในชามที่รับมรดกมาจากแม่
แพนยกชามมาตั้งตรงหน้า ผมมองหาเครื่องปรุง ช้อน ตะเกียบ แต่ไม่ได้ปรุงอะไรเลย เรียกว่าชิมก่อนปรุง แต่ความจริงทุกครั้งที่ผมไปชิมก๋วยเตี๋ยวผมสั่งต้มยำเพื่อทดสอบฝีมือและรสชาติแม่ค้าที่ปรุงมาให้แล้ว ถ้าโอก็โอ สั่งกินชามต่อไป แต่ถ้าต้มยำไม่โอต้องปรุงเพิ่มยุ่งไปหมดก็เลิกสั่งต่อ
เนื้อหมูสับผสมกระเทียมสดแกะกลีบ พริกไทยป่น หอมชวนกิน
ผมซดน้ำก๋วยเตี๋ยวก่อนปรุง รสชาติหอมหวานติดปลายลิ้น ไม่ต้องปรุง ลูกค้าสั่งแล้วกินได้เลย โดยเฉพาะเด็กนักเรียนตัวน้อยๆ นั้นรสชาติกำลังดีทีเดียว โอเค ต้มยำรสยิ้มเจ้านี้ผ่าน เครื่องที่ให้ประกอบเส้นก็โอเค สมราคา ไม่เขี้ยวจนเจาะน้ำบาดาลได้ แต่ผมเป็นคนกินเผ็ดมากเปรี้ยวมากก็เลยต้องเติมตามรสชาติของตัวเอง
"เช็ดโต๊ะ จัดเก้าอี้ ทุกอย่างที่แม่สั่งแพนทำได้หมด มันเข้าเส้นเลือดเลยมั้งคะ แม้แพนจะเรียนจบปริญญาตรี เคยทำงานด้านการตลาดแต่ก็ไม่ชอบ ฝันแต่อยากเปิดร้านขายก๋วยเตี๋ยว”
เด็กน้อยยิ้มร่า รอเก็บจาน ภาพซ้อน อดีตของแพน
“เกี๊ยวน้ำอีกชาม”
ผมสั่งเพื่อทดสอบว่า ลูกเกี๊ยวของเธอจะเป็นแบบร้านก๋วยเตี๋ยวทั่วไปไหม ใส่หมูเท่าปลายตะเกียบแล้วยัดแป้งห่อจนพองโต กินแล้วเหมือนกินแป้ง
เกี๊ยวน้ำหมูแดงวางลงตรงหน้า หอมกระเทียมเจียวใหม่ๆ น้ำลายแตกฟองทันใด ไอร้อนของน้ำซุปโชยเข้าจมูก อะ ไม่เลว ตักช้อนแรก ซดเกลี้ยง ใช้ได้ แต่หมูแดงและเนื้อหมูขาวหั่นชิ้นเล็กๆตามประสาขายให้เด็กๆ ราคาเด็กๆ
ไม่เสียแรงที่ฟังเธอคุยมาหลายเดือน ได้กินจริงเสียที่ ก็โอเค สมคำคุยว่าเป็นลูกแม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยวเจ้าเก่าตัวจริง
ร้านเล็กๆเพื่อเด็กๆและเพื่อนบ้าน
ว่างวันไหน ก็จะแอบไปนั่งกินลมใต้ร่มไทรหน้าร้านและซดน้ำซุปร้อนๆหอมๆ ให้ฉ่ำท้องอีกนะ
วันใดที่ร้านขยายใหญ่ขึ้น จากขายแต่เด็กๆจนกลายเป็นขายผู้ใหญ่เมื่อนั้นรสชาติคงไม่ใช่เด็กๆอีกต่อไป ร้านของแพนต้องขับรถจากวัดสว่างชาติหลังตลาดกำแพงแสน ไปทางวัดรางหมันผ่านถนนเข้าวัดกำแพงแสน แต่พอข้ามแยกถนนวัดกำแพงแสน ก็ข้ามไปอีกนิดเดียว ร้านอยู่ซ้ายมือ ไปไม่ถูกก็โทรถามคุณนุสามีแพนโทร.084-0233156 ชิมก๋วยเตี๋ยวแล้วคุยเรื่องตั้งร้านเกมส์ได้เลย มีคำแนะนำที่ดีๆให้เสมอ