หนึ่งภาพ 1,000 คำ
ภาพนี้เคยมีอยู่จริงในหมู่บ้านกิตตินันท์ อ.นาน้อย จ.น่าน
เป็นหนึ่งในบ้านพักกลางหุบเขา
เดิมเป็นโค้งห้วยสามสบรูปโอเมก้า
ผมตัดสินใจขุดดินขึ้นมาถมบนสนามโรงเรียน
เพื่อให้เกิดเป็นสระน้ำขนาดใหญ่พื้นที่ 2 ไร่เศษๆ
ขุดลึกลงไป 2.5 เมตร
แล้วสร้างฝายน้ำล้นแบบคอนกรีตเสริมเหล็ก ด้วยรูปลักษณ์อย่างในภาพ
เพื่อใช้เป็นสะพานเดินข้ามไปยังฝั่งศาลากลางน้ำ
อันว่าห้วยสามสบนี้เป็นห้วยแห้ง มีน้ำไหลเฉพาะฤดูฝน
หากไม่กักเก็บไว้ก็จะไหลเลยลงไปยังแม่น้ำแหงแล้วไหลไปลงแม่น้ำน่าน
ผมยิงนกโป้งเดียวได้นก 5 ตัว ดังนีคือ
ได้น้ำไว้ใช้สอบทั้งอุปโภคและบริโภคสำหรับชาวบ้าน 50 หลังคาเรือน
ได้ประมงอำเภอนาน้อยมาปล่อยปลาโตเร็วชนิดกินพืชเป็นอาหารของชาวบ้านและโครงการอาหารกลางวันเด็กนักเรียน
ได้ศาลากลางน้ำรูปแบบเก๋ไก๋ใช้เป็นสถานที่รับรองแขกเหรื่อและเมายามว่างงาน
ช่วงเวลานั้น น่านมีเพียงอุทยานแห่งชาติดอยภูคาแห่งเดียว ที่นี่จึงกลายเป็นแหล่งพักผ่อนหย่อนใจของชาวน่านด้านใต้
พิศาล อัครเศรณี พาแซม ยุรนันท์ ภมรมนตรี-วรรณิสา ศรีวิเชียรมาแสดงหนังเรื่องปรารถนาแห่งหัวใจที่ศาลากลางน้ำหลังนี้ ประชาสัมพันธ์จังหวัดน่านดังไปเลย
เห็นภาพนี้ทีไรก็ได้แต่คำนึงถึงภาพแห่งความทรงจำแม้จะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม 2524-25 น้ำตาซึม
นิวัตร เปาอินทร์ กลับมาจากอเมริกา ถ่ายภาพนี้ไว้ให้