พลาสติกผลพวงเทคโนโลยีที่อันตรายหลายๆ โดย ธงชัย เปาอินทร์-เรื่อง//ปทิตตา-ภาพ

                                 พลาสติกผลพวงเทคโนโลยีที่อันตรายหลายๆ

                                                                       โดย ธงชัย เปาอินทร์-เรื่อง//ปทิตตา-ภาพ


               ถ้านิยามของคำว่าพลาสติก "คือวัสดุที่ประกอบด้วยสารหลายอย่างที่มีน้ำหนักโมเลกุลสูง ลักษณะอ่อนตัวขณะทำการผลิต ซึ่งกรรมวิธีการผลิตด้วยความร้อน หรือแรงอัด หรือทั้งสองอย่าง" 
            แต่นิยามของคำว่า "วัสดุที่ย่อยสลายยากที่สุด กลับกลายเป็นวัสดุจากชิ้นส่วนของธรรมชาติที่ถูกดัดแปลง"
            จากวันนั้นจนถึงวันนี้ พลาสติกกลายเป็นวัสดุดัดแปลงจากธรรมชาติได้กลายเป็นวัสดุที่ทรงคุณค่าเอนกอนันต์และอันตรายสูงสุด 

                       

             เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ ปีค.ศ.1868  จอห์น เวสลี่ย์ ไฮแอท  ช่างพิมพ์ชาวอเมริกัน ได้ค้นพบพลาสติกชนิดแรกเรียกว่า เซลล์ลูลอยด์ หรือเซลล์ลูลอยด์ ไนเตรท  เมื่อเขานำเอา ไพรอกซิลีน(ฝ้าย+กรดไนตริกผสมการบูร) ทำเป็นลูกบิลเลียดแทนงาช้าง
              ต่อมาประเทศอังกฤษพัฒนาเป็นแลคเคอร์ วัสดุเคลือบผิว  เหงือกฟันปลอม  ปีพ.ศ.1882 บริษัทอิสท์แมน  ได้ใช้พลาสติกผลิตฟิล์มถ่ายหนัง
              นับจากนั้นมา มีการพัฒนาผลิตภัณฑ์จากพลาสติก ก้าวหน้าอย่างน่ากลัว




              ทุกวันนี้ พลาสติกดัดแปลงพันธุกรรมไปอย่างคาดไม่ถึง เกือบ 80 % ของวัสดุการเกษตรใช้พลาสติก ชีวิตประจำวันของผู้คนในเมืองใช้พลาสติกแทนกระดาษห่อของ ศิลปะตกแต่งมากมายใช้พลาสติกผสม ของเล่นเด็กๆ และของผู้ใหญ่ ล้วนผลิตจากพลาสติก
              เรียกว่าเหลียวไปรอบกายมีแต่พลาสติก
              เหลืออยู่ก็แต่หัวใจพลาสติกยังไม่เกิด แม้มีหัวใจเทียมแล้วก็ตาม

     

             อยากจะบอกว่าพลาสติกมีทั้งชนิดคืนรูปและไม่คืนรูป แต่...แต่ละชนิดนั้นล้วนย่อยสลายยาก ใช้เวลานานกว่า 50 ปี กลายเป็นมลพิษที่ยากจะทำลายไป 
             สรรพสิ่งมีทั้งดีและเลว เฉกเช่นมนุษย์ที่ก็มีทั้งดีและเลว
             เลวชั่วครั้งชั่วคราวและเลวถาวร จนเป็นกมลสันดาน ดังที่ปรากฎอยู่ทั่วไป
             เฮ้ย..พี่  เรื่องพลาสติกนะพี่  เสียงทักท้วงแว่วเข้าหู



             ภาพที่สื่อให้เห็นนี้ เป็นภาพจากนักถ่ายภาพด้านสิ่งแวดล้อมที่บรรจงเก็บภาพมาได้ด้วยความยากลำบากยิ่ง ไม่ใช่เรื่องกล้วยๆหรอกนะครับ
             แต่ละภาพต้องได้จังหวะและโอกาสเหมาะสมจริงๆ และก็ต้องได้มาอย่างทั่วถึง มาจากหลายๆแหล่ง ขึ้นอยู่กับว่า เหตุเกิดที่ไหน ณ ที่นั้นก็ได้โอกาสหยิบจับมาเผยแพร่ได้ 
             ขอขอบคุณช่างภาพนิรนามทั้งหลายที่ช่วยเก็บภาพมาเล่าเรื่องและสื่อสารให้คนหรือมนุษย์ ได้สำนึกเสียบ้างว่า
             คุณว่ามันดีแต่มีอันตรายกับผมวุ้ย  

                       

             แต่เพื่อนที่แสนดีเห็นว่า เว็บนี้ชอบเรื่องอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ก็เลยสรรหามาส่งให้ ขอบคุณๆ ปทิตตา อิ่มเอิบ  มีดีส่งมาอีกนะ