บทบรรณาธิการ : ลิขสิทธิ์

                                               บทบรรณาธิการ: ลิขสิทธิ์

            ผมเขียนหนังสือขายไป 5 เล่ม(การปลูกไม้สักเพื่อการค้า,ไม้สะเดาเทียม,ต้นไม้ยาน่ารู้ 1-2 และมวยไทย)  เล่มที่ราคาแพงถึง 750 บาท ผมแปะข้อความไว้ที่หน้าปกในว่า

            "หนังสือเล่มนี้ขอสงวนลิขสิทธิ์เฉพาะกรณีนำไปพิมพ์จำหน่ายทั้งเล่ม และไม่สงวนลิขสิทธิ์เลยหากจะคัดลอก สำเนาภาพและเนื้อหาไปใช้เพื่อการศึกษาวิจัย  ประชาสัมพันธ์และเผยแพร่ หรือกรณีการจำเป็นที่ต้องใช้ส่วนใดส่วนหนึ่ง โดยไม่ต้องขออนุญาตใดๆ เช่น แจกเป็นที่ระลึกในงานศพ งานมงคล วันเกิดหรือวันใดๆ"

            หนังสือ 374 หน้า กระดาษอาร์ทมัน สี่สี ขนาดเอสี่ ปกแข็งเคลือบยูวี ชื่อต้นไม้ยาน่ารู้ พิมท์จำหน่ายด้วยทุนส่วนตัวตั้งแต่ปีพ.ศ.2544 จำนวน 2,000 เล่ม ถึงวันนี้ไม่รู้ว่าตกหล่นอยู่ที่ใดบ้าง อาจพบในห้องสมุดหลายแห่ง และอาจพบในตู้เก็บหนังสือสะสมของผู้ที่นิยม สำหรับผมเองเหลือเพียง 3 เล่มที่ได้ให้ลูกๆไว้ดูต่างหน้า  นิวัตร เปาอินทร์ ช่วยถ่ายภาพสวยงาม ส่วนภาพที่ไม่งามนักผมถ่ายเอง

            วันนี้ โลกก้าวไกลไปในโลกไซเบอร์ ผมตัดสินใจเปิด www.thongthailand.com เมื่อวันที่ 15-3-2009 จากวันนั้นจนถึงวันนี้ 08-8-2010 มีสถิติผู้เข้าชม 225,238 รายเฉลี่ย Page view 271,238  ครั้ง View วันละ 2590 ราย และนับวันจะทวีคูณ  

             ผมเปิดหน้าต่าง(คอลัมม์)ไว้เขียนเรื่องราวมากมาย ไม่ได้นับว่ากี่เรื่องแต่จำได้ว่ามีอยู่ 21 หน้าต่าง รวมทั้งบทบรรณาธิการนี้ด้วย มีคณะทำงานตามที่ปรากฎในรายชื่อกองบรรณาธิการ  

             มีผู้หวังดีหลายคนที่โทร.มาถามว่า เห็บเว็บไซต์หลายแห่งคัดลอกบทความไปจากเว็บนี้และข้อเขียนใน นสพ.คมชัดลึก นสพ.มติชน นสพ.เดลินิวส์ ฯลฯ เพื่อใช้ประโยชน์ในเว็บต่างๆมากมาย ไม่หวงลิขสิทธิ์บ้างหรือ

            ผมตอบขอบคุณและตอบไปตรงๆว่า สำหรับบทความที่ใช้ชื่อว่าธงชัย เปาอินทร์(รวมถึง ข้อเขียนของ มณี บันลือ,ป่าน ศรนารายณ์ อินทรีดำ,อินทรีแดง,ทิดท้วม,อึ้งเข่งสุง,ณิชาวดี,เก่งบางกระสอ ทุกนามยินดีเช่นกัน) แล้ว ไม่มีคำว่าสงวนลิขสิทธิ์ หากใครคนใดจะนำไปใช้ประโยชน์ก็มีสิทธินำไปใช้ได้เลย

             มีหลายคนครับ ที่เม้นท์เข้ามาแล้วขออนุญาตนำเนื้อหาไปใช้งาน ผมก็เลยเม้นท์ตอบไปว่า ยินดีมากๆ และหากจำเป็นที่จะใช้อีกก็ไม่ต้องขออนุญาตมาหรอก ช่วยอ้างอิงแหล่งที่มาเช่นที่หลายเว็บไซต์กระทำให้อยู่ "ขอขอบคุณ www.thongthailand.com" ก็พอแล้วครับ

            "ถ้าต้องแบกทุกอย่างก็หนักตาย สบายๆดีกว่า ไม่ต้องคิดมาก"

            หนังสือชื่อ โอ้....มาลีแสนสวย ตั้งท่ามาหลายปี แต่ก็ยังไม่ได้ส่งพิมพ์สักที เช่นเดียวกับหนังสือชื่อ มหัศจรรย์ยูคาลิปตัส คามาลดูเลนซิส ก็ยังไม่พร้อมพิมพ์เช่นกัน ด้วยเหตุผลเดียว ทุนทรัพย์ไม่พอเพียงเจ้าข้าเอ๊ย  มีผู้หวังดีถามมาอีกว่าทำไมไม่ขายลิขสิทธิ์ไปเล่า ผมตอบว่า ถ้าผมลงทุนพิมพ์เอง ผมจะได้แปะว่า"ไม่สงวนลิขสิทธิ์" เหมือนที่ได้ทำไว้แล้วครับ

             วันนี้ www.thongthailand.com อยู่ได้ด้วยน้ำใจของกองบรรณาธิการ ทีเสียสละเพื่ออุดมการณ์ แม้ไม่ได้ค่าเรื่องและค่าน้ำมันเลย ย่างเข้าเดือนที่ 17 ก็ยังตั้งใจช่วยกันจริงๆ

              ได้ผู้อุปถัมภ์เมื่อไร ไม่มีลืมตอบแทนพระคุณ (ถ้าไม่ได้..อด..)