ถนนคนเดินถนนวัวลายนครเชียงใหม่ :มิติใหม่การท่อเงที่ยวของคนติดดิน โดยป่าน ศรนารายณ์ -เรื่อง-ภาพ

ถนนคนเดินถนนวัวลายนครเชียงใหม่

:มิติใหม่การท่อเงที่ยวของคนติดดิน

โดยป่าน ศรนารายณ์ -เรื่อง-ภาพ

            ในอดีตถ้าไปเชียงใหม่ แล้วไม่ได้ไปเดินเที่ยวที่ไนท์พลาซ่ากลางเมือง เชยตาย แต่หลังจากการเจริญเติบโตถึงขีดสุด ก็ตกลงสู่ภาวะสามัญ เกิดกรณีพิพาทมากมาย เกิดแกงค์คุ้มครอง และเกิดการบังคับข่มเหง  ความล่มสลายตามมาอย่างไม่น่าเชื่อ วันนี้แทบไม่มีใครไปเดินที่ไนท์พลาซ่าเชียงใหม่ แต่เขาไปเดินตามถนนคนเดินที่เปิดเฉพาะวันเสาร์หรือวันอาทิตย์หรือวันที่กำหนด เหมือนว่าเข็มนาฬิการได้หมุนกลับไปหาตลาดนัดในอดีต สินค้าพื้นเมือง จากชนพื้นเมืองที่ไม่ใช่เจ้าใหญ่อีก

สินค้าพื้นเมืองของฝากที่ระลึกถึง

            ทุกวันเสาร์ถนนวัวลายจะกลายเป็นถนนคนเดินของเมืองเชียงใหม่ เป็นถนนแคบๆ อยู่ช่วงประตูเชียงใหม่ มีซอย1-7 วนไปวนมาจนเวียนหัว  โดยเริ่มเข้าสู่ถนนวัวลายจากถนนทิพยเนตร และช่วงถนนสุริวงศ์ เดิมทีเดียวเป็นหมู่บ้านช่างเงิน ผลิตเครื่องเงิน เจียรนัยเครื่องเงิน และสินค้าพื้นบ้านทั่วๆไป เป็นแหล่งค้าขายเดิมที่เหลืออยู่ โดยเฉพาะสินค้าประเภทโอท็อป แต่เมื่อเปิดจนโด่งดัง กลับมีศิลปินประเภทดีดสีตีเป่าวนเวียนกันเข้ามาแสดงให้ได้ชม

             ส่วนสินค้าก็มีแบบง่ายๆเช่นหมอนใบชารักษาสุขภาพ  เสื้อผ้าฝ้ายใส่สบายๆ ราคาก็พอสมควร รูปแบบที่ออกกันมาขายเก๋ไก๋มากๆ สมกับที่เมืองเชียงใหม่เป็นเมืองแห่งศิลปวัฒนธรรม เครื่องดื่มก็มีมาเสนอมากมายหลายสมุนไพร ดื่มแก้เมื่อยเหนื่อยอ่อนได้ในราคาสมน้ำสมเนื้อ  ถ้าไปช่วงฤดูกาลอากาศหนาวเย็น ก็จะมีนักท่องเที่ยวออกมาเดินกันมาก 

             แต่ถ้าเป็นช่วงร้อนและฝนก็น้อยคนลงไปตามภาวะกาล  อย่างไรก็ตาม ไปเชียงใหม่แล้วไม่ได้เที่ยวกลางคืนแบบคนธรรมดาเช่นนี้ก็เสียโอกาสที่ไป มันหมดยุสมัยแล้วที่ไปถึงเชียงใหม่ก็ต้องไปไนท์พลาซ่า หรือไปบลูมูนไนท์คลับ ไปเต้นระบำรฟ้อนนอนดึกนอนดื่น  แถมอดนอนมากๆก็เที่ยวไม่สนุก พักผ่อนไม่สบาย หัวจิตหัวใจพลอยเสื่อมไปกับสิ่งแวดล้อม 

สินค้าพื้นบ้านภูมิปัญญาท้องถิ่น

            ภาพที่ลงให้ชมนี้ ไปเดินถนนวัวลายมาเมื่อช่วงที่อากาศยังหนาวเย็นพอควร ไปรู้ไปเห็นแล้วก็อดดีใจไม่ได้ เพราะว่าเมื่อครั้งที่เคยย่ำอยู่เชียงใหม่เรื่องที่ดิน ก็เคยวิ่งรถผ่านถนนวัวลายหลายครั้ง รู้และเห็นว่าเป็นสภาพหมู่บ้านธรรมดาที่มีเครื่องเงินขาย เศรษฐกิจทั่วไปก็เฉื่อยๆ ไม่เหมือนเศรษฐกิจของไนท์พลาซ่า 

            วั                 นเวลาเปลี่ยน ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงได้เสมอ   

ศิลปินต่างวัยวันนั้น

นักดนตรีตาบอดแต่ร่วมกันแสดง

เนืองแน่นทุกวันเสาร์ที่ถนนคนเดินวัวลาย เชียงใหม่