หน้าแรก
เว็บบอร์ด
บทความ
รวมรูปภาพ
ติดต่อเรา
ข่าวสาร
วันฟ้าใส ไปใส่บาตรวัดป่านานาชาติ
WAT PAH NANACHAT BUNG WAI
“เอื้อยนาง”
ตื่นแต่เช้า นึ่งข้าว ใส่บาตร
เป็นวิถีชาวพุทธที่ปู่ย่าตายายเคยปฏิบัติยึดถือตลอดมา นานแสนนาน ครั้นสภาพสังคมเปลี่ยนแปลงไป ทำให้มีโอกาสได้ตักบาตรพระตอนเช้า ๆ เฉพาะวันสำคัญที่ตั้งใจจริง ๆ เท่านั้น
ทั้ง ๆ ที่การได้ตื่นแต่เช้ารับแสงแรกแห่งดวงตะวัน รับอากาศสดชื่น ล้างหน้าล้างตาเตรียมตัวไปใส่บาตรเป็นการรับวันใหม่ที่ปลอดโปร่งสบายใจ อิ่มใจ ยิ่งนัก
เป็นการเริ่มต้นวันใหม่ด้วยหัวใจเปี่ยมสุข เปี่ยมพลังในการจะก้าวไปผจญกับงานยุ่ง ๆ ในชีวิตประจำวันไปทั้งวัน
มาอยู่กรุงเทพฯ นั้น ยิ่งยากนักหนาจะได้ใส่บาตร แบบบรรยากาศที่คุ้นเคย เมื่อมีโอกาสได้กลับบ้านทีไร จึงต้องพยายามตื่นเช้า เตรียมตัวไปใส่บาตรให้ได้ อย่างน้อยสักหนึ่งเช้าก็ยังดี
บ้านเราอยู่ใกล้ทั้งวัดบ้าน และวัดป่า
วัดป่า คือ วัดหนองป่าพงที่เราเป็นลูกศิษย์ หลานศิษย์ของหลวงปู่ชากันทั้งบ้าน
หากมีเวลาเพียงพอเราก็จะยกโขยง พกเอาลูกเล็กเด็กแดงไปทำบุญที่วัดเลย และหากมีเวลามากกว่านั้น ในวันสบาย ๆ เราจะไปกันไกลหน่อย ไกลถึง 12 กิโลเมตรจากบ้านนั่นคือวัดป่านานาชาติ ที่บ้านบุ่งหวาย อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี
ที่ต้องคอยวันฟ้าใส ๆ ก็เพราะ วัดอยู่ห่างออกเป็น 12 กิโลเมตรจากบ้าน และตามธรรมเนียมวัดป่า ท่านจะออกบิณฑบาตแต่เช้ามืด ตีห้าครึ่ง ถึง หกโมงเช้า
วัดป่านานาชาติ เป็นวัดสาขาที่ 19 ของวัดหนองป่าพง ตั้งอยู่ห่างจากตัวจังหวัดอุบลราชธานีประมาณ 15 กิโลเมตร บนเส้นทางอุบล-ศรีสะเกษ ทางหลวงหมายเลข 226 เป็นวัดป่าอรัญวาสี ที่มีพระภิกษุเป็นชาวต่างชาติ เช่น ญี่ปุ่น อังกฤษ ออสเตรเลีย แคนาดา นิวซีแลนด์ อเมริกัน ฯลฯ มาจำพรรษาอยู่ประจำ เจ้าอาวาสองค์ปัจจุบัน คือ พระอาจารย์ เกวลี ชาวเยอรมัน ผู้เป็นลูกศิษย์หลวงพ่อเลี่ยม (เจ้าอาวาสวัดหนองป่าพงปัจจุบัน) ผู้เคยบวชเรียนจากวัดป่านานาชาติโดยตรง ท่านสามารถพูดได้ทั้งภาษาไทย และภาษาลาว
เดิมวัดนี้ได้ชื่อว่า “วัดป่าอเมริกาวาส” ต่อมาจึงเปลี่ยนชื่อเป็นวัดป่านานาชาติ
เจ้าอาวาสองค์แรกของวัด เป็นพระจากวัดหนองป่าพง คือ ท่านสุเมโธ (นามเดิม โรเบิร์ต เป็นชาวอเมริกัน เป็นลูกศิษย์องค์แรกของหลวงปู่ชาที่เป็นฝรั่ง)
วัดป่านานาชาติสร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2518 โดยพระภิกษุจากวัดหนองป่าพงกลุ่มหนึ่ง รวมทั้งพระอาจารย์สุเมโธด้วยได้เดินทางไปพำนักในบริเวณป่าช้าบ้านบุ่งหวาย ชาวบ้านมีศรัทธาพากันสร้างกระท่อมให้พักอาศัยปฏิบัติธรรม เมื่อถึงฤดูเข้าพรรษาหลวงปู่ชาจึงอนุญาตให้พระเณรลูกศิษย์หนองป่าพงที่เป็นชาวต่างชาติมาจำพรรษาอยู่รวมกัน โดยมีท่านสุเมโธเป็นประธาน ชาวบ้านบุ่งหวาย และใกล้เคียง ตลอดชาวตลาดในเมืองวาริน เมืองอุบลที่ศรัทธาวัดหนองป่าพงอยู่แล้วได้ร่วมแรงร่วมใจกันจัดสร้างสิ่งปลูกสร้างที่จำเป็นขึ้นในป่าดงป่าช้าแห่งนี้ จนกลายเป็นวัดอันร่มชื่น สะอาด สงบ ตามขนบวัดหนองป่าพงดังปัจจุบัน
นับเป็นความกลมกลืน งดงาม ทางวัฒนธรรมที่เห็นพระภิกษุชาวต่างชาติ เดินแถวสงบเสงี่ยมออกไปบิณฑบาตในตอนรุ่งอรุณ ท่ามกลางสังคมชนบทอีสาน ปั้นข้าวเหนียว ข้าวต้มมัด หรืออาหารแห้งในห่อแบบพื้นบ้านถูกยกขึ้นจรดหน้าผากก่อนหย่อนลงในบาตรด้วยใจดวงเดียวกันของผู้ให้และผู้รับ
ใจที่เปี่ยมไปด้วยศรัทธาในหลักธรรมแห่งพุทธศาสนา
ในวันฟ้าใส ๆ แห่งเดือนตุลาคม 2552 นี้ เอื้อยนาง กับ เจ้าอิ๊กคิว พร้อมแม่เปิ้ล พ่อขุน และน้องแพงขวัญของเขาก็พากันสะพายกระติบข้าวไปใส่บาตรหน้าวัดป่านานาชาติด้วยหัวใจเปี่ยมสุขค่ะ
๐๐๐๐๐