กว๊านพะเยา ..เพลงหวานซึ้งตรึงใจ โดยมณี บันลือ

                                                             กว๊านพะเยา ..เพลงหวานซึ้งตรึงใจ                           
  
                                                                                                                       โดยมณี บันลือ/เรื่อง-ภาพ

                     เสียงเพลงหวานซึ้งชื่อ กว๊านพะเยา จากน้ำเสียงของศิลปินชาวล้านนา ชรินทร์ นันทนาคร โลมเร้าอารมณ์ให้โหยหา ความรักเมื่อครั้งยืนอิงแอบแนบเนื้อนงคราญอยู่ริมกว๊านพะเยา มนต์เสน่หาอาลัยที่ไม่เคยลืม เป็นภาพความทรงจำที่แสนหวาน ดุจเสียงเพลงที่ขับกล่อม
                     "โอ้ ธารสวรรค์กว๊านพะเยา ธารรักเราครวญคร่ำ ลมโชยพริ้วฉ่ำ  ในวังน้ำวนพร่างพรมมนต์พริ้วมา ดูราวสายชลธาร สวยตระการ............"
                     น้ำตารื้นขึ้นมาทันใด เสียงหวานซึ้งลึกล้ำของชรินทร์ช่างจ้วงแทงหัวใจให้อ่อนไหวดั่งสายน้ำที่กระพือพัดด้วยแรงลม ใช่ มณี บันลือ มีความหลังฝังใจริมฝั่งกว๊านพะเยามานานแสนนาน นานจนเกือบจะลืมเลือนไปแล้วว่า วันวานรักหวานซึ้งตรึงใจเพียงใดนั้นหรือ 

                   
                                                            เวิ้งว้างกลางนภากาศที่สดใส

                      วันนี้ได้กลับไปเยือน ลมหนาวโชยมาเอื่อยๆระดับ 25 องศาเซลติเกรด เสื้อยืดแขนสั้นห่มทับด้วยเสื้อกั๊กแขนกุดอีกเพียงตัวเดียวก็เดินเหินได้คล่อง แต่ด้วยภาพที่เห็นอยู่เบื้องหน้า ผมต้องกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปตามขอบกว๊านที่คราคร่ำไปด้วยแสงแดดอ่อนๆยามเช้า กับสีสันสดใสของเสื้อผ้าอาภรณ์ ใช่แล้วครับ มันเป็นภาพของเหล่านักเรียนตัวน้อยๆน่ารัก บ้างเล่นกันในแถวขบวนแห่ บ้างตั้งใจเดินๆ บ้างนั่งรอขบวน เมื่อยนักก็นั่งพักกันบ้าง แต่ด้วยวัยใสๆของเยาวชนคนน่ารัก ช่วยให้โลกสดใส เต็มไปด้วยใบหน้าที่แย้มยิ้มและแววตาที่บริสุทธิ์ดุจน้ำใสในวังวนของกว๊านพะเยา อะไรจะปานนั้น

    
                              เจ้าขุนน้อยๆ                                                               อากับกริยาน่ารักๆ    


 
                      เมื่อยอะ ....ขอนั่งก่อนนะ..เจ๊า                                             เจ้าหญิงแสนงาม

                        เหนือพื้นที่กว้างเป็นที่ตั้งอนุสาวรีย์ "พ่อขุนงำเมือง" อดีตกษัตริย์ผู้ครองนครพุกามยาว แห่งทะเลสาบกว๊านพะเยาแสนสวย และแปลกแตกต่างจากเมืองเหนือโดยทั่วไป เมืองนี้มีทะเลสาบอยู่กลางเมือง ในทุกฤดูกาล พะเยาจึงมีธรรมชาติแสนสวยให้ได้ชื่นชมและเยี่ยมยามอย่างไม่รู้จักกับค่ำว่า "ผิดหวัง" เทือกเขาเบื้องหน้าทอดตัวตระหว่านชิดขอบฟ้าสีคราม เมฆขาวผ่องลอยล่องผ่านไปเหนือผิวน้ำและขุนเขา จินตภาพที่แสนงามถูกวาดเขียนเวียนถ่ายภาพไปลงสื่อสารพัดสื่อมานักต่อนัก 

        

                         ในโอบล้อมแห่งขุนเขา พะเยานอนสงบนิ่งอยู่กลางเวิ้งว้างอย่างลงตัว บนพื้นที่ที่สูงจากระดับน้ำทะเลปานกลาง 450 เมตร บ้านเรือนที่มีลักษณะชุมชนคนเมืองเหนือรายล้อมไปทั่ว ตัวเมืองอันวันนี้ได้กลายเป็นจังหวัดพะเยาอิงแอบแนบกว๊านกว้างใหญ่ไพศาลเป็นอันดับ 3 ของประเทศไทย เนื้อที่ 12,831 ไร่ มีปริมาณน้ำเฉลี่ยรายปี 29.40 ลบ.ม. มีพันธุ์ปลาน้ำจืด 48 ชนิด  แต่เป็นบึงน้ำจืดที่กว้างใหญ่สุดของภาคเหนือ เป็นแหล่งที่รวมไหลของน้ำใส 18 สาย จนกลายเป็นแม่น้ำสายเดียวชื่อ สายน้ำอิง ไหลไปลงสู่แม่น้ำโขงมหานที 


                                          
                                                                          พ่อขุนงำเมือง 
                    
                     พะเยามีชื่อเดิมว่า ภูกามยาว หรือพยาว ผู้คนเป็นชาวเหนือแทบทั้งสิ้น นับเนื่องมาแต่อดีตพะเยามีอายุกว่า 900 ปี ปกครองโดยราชวงศ์ลัวจักรราช ผู้ครองนครหิรัญเงินยาง(เชียงแสน) แต่ก็ผลัดเปลี่ยนกันไปมา หลังสุด พ่อขุนมิ่งเมืองครองราชอยู่ โดยมีพระราชบุตรชื่อพ่อขุนงำเมือง (เกิด พ.ศ.1781=จ.ศ.600) พออายุ 14 ปีได้ไปศึกษาศิลปศาสตร์ที่สำนักสุกทันตฤกษ์ กรุงละโว้ จึงได้เพื่อนน้ำมิตรจากกรุงสุโขทัย พ่อขุนรามคำแหง และพ่อขุนเม็งรายมหาราช 
                      ตำนานเรื่องชื่อของพ่อขุนงำเมืองนั้นว่ากันว่า ด้วยบารมีของพระองค์มากล้นจน "แดดก่บ่ร้อน ฝนก่บ่รำ จักหื้อบดก่บด จักหื้อแดดก่แดด" จึงได้รับ พระนามว่า "งำเมือง" 

             
                                         งามเก้าะเจ๊า                                                         งามแต๊ๆ 

                            เดิมทีเดียว กว๊านพะเยา  เป็นที่ราบลุ่มน้ำท่วมขังกว้างขวาง เป็นแหล่งรวมของน้ำที่ไหลจากหุบห้วยต่างๆมาจาก 18 สาย ต่อมามีการปิดกั้นยกคันคูใต้เมือง จึงเกิดเป็นทะเลสาบน้ำจืดที่กว้างขวางกว่าเดิม มีการโยกย้ายชุมชน วัดวาอารามหนีน้ำท่วมขัง ทุกวันนี้ ยังมีร่อยรอยของวัดที่จมน้ำให้เห็นทางท้ายกว๊าน แต่นั่นก็ไม่เท่าร่องรอยอารยะธรรมที่อาจจะสาบสูญไปกับน้ำที่ท่วมจนสิ้น 

            
                           เจ้านางเจ๊า..ผ่อหั่นเตอะเจ๊า                                     ริมอิงอิงแอบเจ้าคนงาม

                             อย่างไรก็ตาม กว๊านพะเยาก็ยังมีภูมิทัศน์ที่สวยงาม และมีบรรยากาศที่เยี่ยมยอด มีความร่มรื่นจากสายลมโชยและไอเย็นที่ระเหยจากผิวน้ำในกว๊านตลอดปี  ถ้าจะมาท่องเที่ยวพักผ่อนกว๊านพะเยาแล้ว สามารถมาได้ทั้งปี มีโรงแรม โฮมสเตย์  และเสต์เฮ้าส์ มากมายให้เลือก ส่วนใหญ่ตั้งกันอยู่ริมกว๊านพะเยา  ราคาก็ไม่แพงอย่างที่กลัวกัน ที่สำคัญ มีร้านอาหารให้เลือกกินได้มากมายหลากหลายรูปแบบ 

                                     
                                                                         ถนนรอบกว๊านพะเยา

                              ด้วยน้ำที่ใสสะอาดตาน่ามอง จึงมีอาหารหลักของชาวพะเยาเป็นปลาน้ำจืด 48 ชนิดให้เลือกกินได้ตามใจชอบ ส่วนจะปรุงเป็นอาหารตำหรับไหนนั้น ต้องลงไปดูรายการอาหารดู ลายคั่วปลาเอย ลาบดิบปลาเอย ลูปลาไม่มีหรอก เพราะว่าปลาไม่มีเลือด แฮะๆ ปิ่งย่างมีให้เลือก ต้มแซบๆ ยิ่งมีให้เลือกมากกว่าปกติ เรื่องกินอยู่นี้ ขึ้นอยู่กับคำโบราณโดยแท้ "ลางเนื้อชอบลางยา" ว่างั้นเถอะ 

                                    
                                                         เฮือนชมกว๊านโฮมสเตย์ 089-4337311

                              ไม่มาเยี่ยมเยียนกว๊านพะเยา ไม่รู้หรอกว่ามันสวยเพียงใด แต่ถ้ามาแล้วหลงรักสาวพะเยาละก้อ จะถูกเพื่อนๆล้อว่า "มันตกกว๊านเฮี๋ยแล้ว" เฮเฮ!!! 
                              อิงแอบแนบเนื้อนวลนาง มิหมองหมางหากใจไหวริกๆ