http://www.thongthailand.com
  สร้างเว็บไซต์Engine by iGetWeb.com 
 หน้าแรก  เว็บบอร์ด  บทความ  รวมรูปภาพ  ติดต่อเรา  ข่าวสาร
ค้นหา  ประเภทการค้นหา   Cart รายการสั่งซื้อ (0) 
สถิติ
เปิดเว็บไซต์ 15/03/2009
ปรับปรุง 13/03/2024
สถิติผู้เข้าชม13,957,018
Page Views16,263,326
« March 2024»
SMTWTFS
     12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31      
ท่องเที่ยวทั่วไทยไปทั่วโลก
ศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิต และความเชื่อ
รีวิว ร้านอาหาร โรงแรม รีสอร์ทและสปา
  foo&bed
ธรรมชาติ,สัตว์ป่าและพันธุ์พืช...มีคุณ(nature)
บทบรรณาธิการ สกู๊ฟพิเศษ และเรื่องเล่า
ข่าวสาร
http://www.thongthailand.com/index.php?mo=3&art=42365202
 

เสือกลิ่นสาบตอน 29. บาทเดียวก็ไม่ให้ โดยอินทรี ดำ

เสือกลิ่นสาบตอน 29. บาทเดียวก็ไม่ให้  โดยอินทรี ดำ

เสือกลิ่นสาบตอน 29.

บาทเดียวก็ไม่ให้ 

โดยอินทรี ดำ

           มณีตื่นขึ้นด้วยความหวัง เดินทางไปทำงานที่กองต้นสังกัด หัวหน้าฝ่ายที่เคารพเชิญพบ มณีเดินเข้าไปนั่งนิ่งๆ ตีหน้าไม่ถูก เขอะเขินไปหมด ได้ยินหัวหน้ากล่าวเรียบๆ น้ำเสียงอ่อนโยนเหมือนทุกครั้ง ก็ด้วยความเอ็นดู

           "มณี ถ้าไปเป็นป่าไม้จังหวัด พี่อยากให้มณีทำตัวเหมือนที่เคยทำนะ อย่าให้เหมือน.....ที่กร่างจนเกินงาม" มณีสบตาแล้วตอบสั้นๆ

           "ครับ หัวหน้า ขอบพระคุณครับ แต่..ผมว่ายังไม่เห็นคำสั่ง คงทำอะไรไม่ถูกหรอกครับ"

           "ครั้งนี้ ผมว่ามณีไม่น่าพลาดนะ" หัวหน้าคะเนด้วยความเชื่อมั่น

            "กี่ครั้ง กี่ครั้ง ก็ไม่ได้สักที ยังไงผมก็กราบขอบพระคุณหัวหน้าที่เมตตาผมเสมอ" มณีกราบแนบโต๊ะแล้วขอตัวจากมา

            ห้องธุรการ ห้องที่มีเพื่อนร่วมงานรักและชอบมณี กรีดกันด้วยความหวัง แต่มณีก็ยังไม่เชื่อมั่นเหมือนทุกครั้ง 

            มณีแวะไปเยี่ยมญาติผู้พี่ที่เป็นนายทหารสังกัดสวนรื่นฤดี เล่าเรื่องให้ฟัง 

            "เอาน่ะ คราวนี้เฮียว่าคงไม่พลาด เป็นซะทีเถอะมึง พยายามมานานแล้ว" เฮียสายลับสวนรื่นฤดีให้กำลังใจ 

อ่อนอาวุโส ไร้เดียงสา

            มณีกลับไปทำงานที่หน่วยงานจังหวัดน่านเช่นเดิม ไม่ได้เปลี่ยนพฤติกรรมเดิมๆ ตั้งหน้าทำงานการปราบปรามหนักขึ้น เพื่อผลพวงของการสนับสนุน เวลาผ่านไปนานหลายเดือน แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะมีคำสั่งแต่งตั้งแต่อย่างใด เป็นพ่อสายบัวเช่นที่เคยเป็นอีกแหละเรา มณีนึกในใจ ช่วงปลายเดือนของทุกเดือน มณีเดินทางเข้าไปราชการกรมป่าไม้อีก ครั้งนี้ มณีตัดสินใจไปที่กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ เดินดุ่มเข้าไปจนถึงห้องเลขานุการรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ กะว่าจะขอพบรัฐมนตรีว่าการเลยทีเดียว แต่......

             ในห้องที่กว้างอลังการ มีรุ่นพี่ป่าไม้คนหนึ่งซึ่งมีเอกลักษณ์ประจำตัว ศีรษะล้านเลี่ยนแต่ชอบทาด้วยสีดำแทนผม คนถัดไปเป็นสจ.จังหวัดสิงห์บุรีชื่อดอน และเลขานุการรัฐมนตรีผู้ยิ่งใหญ่ พอ.บุญ.......สส.จังหวัดสิงห์บุรี ร่างสูงเกร็งอย่างอดีตนายทหาร ใบหน้าตึงเหมือนคนเครียดๆ และเสียงพูดดังก้องกังวาลดุจเสียงราชสีห์ มณียืนห่อไหล่นิ่ง 

              "มาตามเรื่องหรือ" พอ.บุญ  ถามเสียงดัง

              "ครับ พี่ที่สวนรื่นให้มาพบท่าน" พอ.บุญพยักหน้ารับรู้

              "จะเป็นผู้ช่วยป่าไม้จังหวัดยังต้อง 3 แสนมั้ง" แล้วก็หันหน้าไปทาง สจ.และป่าไม้ มณีฟังนิ่งๆ แต่ในใจครุ่นคำนึง

              "ผมเห็นท่านรัฐมนตรีบันทึกสั่งการให้พิจารณา  ก็  ก็  คิดว่าท่านสนับสนุนด้วยผลงาน.."มณีพูดยังไม่สิ้นเสียง ก็ได้ยินเสียงดังฟังชัด

              "ป่าไม้จังหวัดน่ะ ต้อง 5 แสนขึ้น" พลันก็ก้มหน้าเหมือนกำลังอยากเซ็นต์หนังสือในแฟ้มตรงหน้า มณีตกใจตะลึงพรึงเพริด แล้วพลันก็ย้อนทันใด มันเหมือนจุดไฟให้เกิดฉับพลัน อารมณ์มณีพลุ่งขึ้นทันใด แล้วก็เหมือนจะควบคุมตัวเองไว้ไม่ได้ มณีเสียงดังคับห้องก้องสนั่น

              "รับราชการมาทั้งชีวิต ไม่เคยคิดแสวงหา บาทเดียวก็ไม่ให้!" มณีหันหลังเพื่อเดินกลับออกไปจากห้อง แต่ก็ยังทันได้ยินเสียงไล่หลังมาถนัดหู 

              "งั้นคุณก็ไม่ได้" เป็นเสียง พอ.บุญ นายทหารหาญผู้แปรเปลี่ยนวิถีชีวิตมาเป็นนักการเมือง  มณีเดินดุ่มดิ่งกลับไปขับรถยนต์กลับไปหาญาติผู้พี่ในทันใด

              "ห้าแสนเฮีย" มณีเสียงดังใส่อย่างดัง

              "พี่บุญเขาว่างั้นหรือ" พอ.ญาติผู้พี่กล่าว "เฮ้ย ยังงี้มันก็ตกเบ็ดกันซิวะ" ใบหน้าแดงกร่ำด้วยอารมณ์ที่พลุ่งขึ้นเหมือนกัน 

               วิถีแห่งการขยับขับเคลื่อนไม่ง่ายดังหวัง แม้มีเหตุการณ์ที่บ่งชี้ว่าน่าจะได้รับความสมหวัง มณีนั่งนิ่ง ซึม เศร้า สลดใจ 

               "เฮีย ผมทำงานอยู่ที่นั่น 9 ปีกว่า ไม่เคยสะสมเงินจากงบประมาณแผ่นดินไว้เลย ผมทำงานเต็มกรอบของงาน และก็ทำเกินเพื่อทดแทนคนเก่าเขาด้วย ผมจะไปเอาเงินที่ไหนมาให้" มณีเปล่งพลังเสียงจนดังคับห้อง ใบหน้าซีดสลด

               "ทำไมเป็นงี้วะ ไหนมึงว่า รัฐมนตรีไปตรวจงานมึงแล้วก็ชื่นชม ถึงกับบันทึกสั่งการให้พิจารณามึงขึ้นเป็นป่าไม้จังหวัด วันเกิดเขาก็ยังสั่งให้มึงลงมาจากน่าน เพื่อไปร่วมงาน ซ้ำในงานยังแสดงให้เห็นกันทั่วไปว่า มึงสำคัญ เดินออกมาตามหามึง มึงโม้หรือเปล่าวะ" เฮีย พอ.ซักไซ้

               "เฮีย ไม่ได้โม้ ที่เล่าให้ฟังว่าปีนี้สัญญาณดี นั้นเรื่องจริงทั้งหมด เฮียเคยเห็นผมมดเท็จไหมล่ะ"

               "เออ จริง มึงจริง กูเชื่อ" 

                มณีเดินทางกลับบ้าน ท่าทีเงืองหงอย ซึมจนถูกทักถาม 

                "คงไม่สมหวังแล้วล่ะแม่" แล้วมณีก็เล่าเรื่องราวให้ฟัง แต่เมียผู้เป็นคู่ชีวิตเข้าใจ ได้แต่ปลอบประโลมใจ

                มณีกลับไปทำงานเหมือนเดิม แต่คราวนี้ทำด้วยความรู้สึกที่ไม่ฮึกเหิมอย่างเก่าก่อน ไปนั่งตระเวณไพรคล้ายคนต้องมนต์ จะนั่งจะนอนก็เหมือนคนละเมอ สภาพเหมือนอย่างกับหงส์ปีกหัก 

                คำสั่งแต่งตั้งป่าไม้จังหวัดออก เพื่อนร่วมรุ่นที่อยู่ในงานวันเกิดรัฐมนตรีได้เป็นป่าไม้จังหวัด 2 คน ไม่มีชื่อมณีตามความคาดหมาย ไม่มีเสียงเชียร์เหมือนแต่ก่อน ไม่มีแม้แต่คำปลอบประโลมจากใครๆ มีเพียงเสียงหัวเราะฮึฮึจากเพื่อนที่ได้รับการแต่งตั้ง มองเมินกันสิ้น

                มณีผู้โด่งดังและเป็นที่คาดหวังกันว่าจะเป็นดาวรุ่งของรุ่น ได้กลายเป็นดาวร่วงในทันใด 

                อีกหลายปีต่อมา รุ่นพี่คนหนึ่งซึ่งได้พบกับอดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์คนนั้น เล่าว่า

                "ท่านถามกูว่า มึงได้เป็นป่าไม้จังหวัดหรือยัง กูก็เลยกราบเรียนท่านไปว่า ยัง"

                มณีฟังด้วยความรู้สึกข่มขื่น งุนงง และน้ำตาคลอ

                 

                      

        

Tags : เสือกลิ่นสาบตอน 29.วันเกิดรัฐมนตรี

 
 หน้าแรก  บทความ  ข่าวสาร  รวมรูปภาพ  ติดต่อเรา  เว็บบอร์ด

อัตราค่าโฆษณา    

แบบเนอร์ กลางหน้า.  ขนาด 800 x 400-600 พิกเซล เห็นหน้าแรก  5,000 บาท/เดือน

แบนเนอร์ เหนือโลโก้เว็บไซต์ ขนาด 1000 x 80 พิกเซล เห็นทุกหน้า 4,000 บาท/เดือน

 แบนเนอร์ ซ้าย  ขนาด 240 x 120-160 พิกเซล เห็นทุกหน้า 3,000 บาท/เดือน

ทำข่าวแถลง รีวิวโรงแรมและร้านอาหาร  เขียนสารคดี เชิญได้โดยตรงที่ โทร.081-9416364

ติดต่อ 135 ม.12 ต.กำแพงแสน อ.กำแพงแสน จ.นครปฐม 73140

 
view