หน้าแรก
เว็บบอร์ด
บทความ
รวมรูปภาพ
ติดต่อเรา
ข่าวสาร
ในคมขวาน ๑๑
อาจาริยบูชาวัดหนองป่าพง
“สาวภูไท”
กระแสลมจากไซบีเรียพัดพาเอาความหนาวเย็นพาดผ่าน ต้นไม้ใหญ่ในป่าเบญจพรรณหลายชนิดทิ้งใบร่วงลิ่วลงพื้นต้อนรับลมหนาว ตั้งแต่ปลายปีกลาย ผันผ่านวารวันถึงต้นปีใหม่ ความหนาวเย็นแห้งแล้งกางปีกลงมาโอบกอด ห่มคลุม อีสานประเทศยังเย็นยะเยียบในยามค่ำคืน แต่ใต้ผืนป่าแห่งนี้นั้นยังคงอบอุ่นเช่นกลางวัน ผู้คนจำนวนมากหลั่งไหลกันเข้าจับจอง พักพิงใต้เงาโคนต้นแห่งแมกไม้ แสวงหาความตื่นรู้และอบอุ่นใจด้วยศรัทธา ปล่อยความหนาวหยุดยั้งไว้ด้านนอกที่มีกำแพงวัดขวางกั้น
ใช่แล้ว ป่าใหญ่หนาแน่นด้วยพรรณไม้สูงสล้างเบียดเสียดแห่งนี้ คือวัดหนองป่าพง อุบลราชธานี ในงานพิธีอาจาริยบูชาช่วงวันที่ ๑๒-๑๖ มกราคมของทุกปี ที่พระสงฆ์นับพัน ๆ รูปซึ่งเป็นศิษยานุศิษย์ของพระโพธิญาณเถรหรือหลวงปู่ชาของเราชาววารินชำราบอุบลราชธานี(ชา สุภัทโท)ในวัดนี้ และสาขาอีกกว่าสามร้อยสาขาทั่วโลก และประชาชน นักแสวงบุญ ผู้ศรัทธาเรือนหมื่นเดินทางมาร่วมปฏิบัติบูชารำลึกถึงวันละสังขารของหลวงปู่ กว่ายี่สิบปีผ่านมากลายเป็นประเพณีประจำปีของวัดที่ลูกศิษย์ หลานศิษย์ ในละแวกวาริน-อุบลราชธานีและใกล้ไกลรอคอย
ไม้ใหญ่สูงสล้าง ยืนต้นเบียดเสียด ทิ้งใบหล่นเกลื่อน ปรับตัวเข้ากับฤดูกาลแห่งความหนาวเย็น ปูพรมใบไม้บนผืนดินใต้โคนต้น เหมือนจะปูไว้รอคอยเสื่อ หมอน ที่นั่งนอนของเหล่านักแสวงบุญ ให้นุ่มนั่งและกันฝุ่นปลิวคละคลุ้งยามลมหนาวพลิ้วผ่าน
งานเริ่มวันที่ ๑๒ มกราคม ของทุกปี แต่ใต้เงาแมกไม้มีกรด มุ้ง เสื่อ เต็นท์ที่พักของเหล่านักแสวงบุญทยอยกันเข้ามาจับจองกันก่อนหน้าหลายวัน ต่อเนื่องไม่ขาดสาย
นับแต่ ๑๖ มกราคม ๒๕๓๖ ที่ท่านหลวงปู่มรณภาพ เป็นเวลากว่า ๒๐ ปีที่เหล่าศิษยานุศิษย์ และญาติโยม ผู้ศรัทธาทั่วไปมารวมกันปฏิบัติธรรมรำลึกถึงท่านผู้ก่อตั้งวัดแห่งนี้ อันเป็นศูนย์กลางของวัดสาขาหนองป่าพงอีกทั่วโลก ลูกศิษย์ลูกหา ครูบาอาจารย์จึงมีมากมายหลายชาติ ภาษา เป็นประเพณีประจำปีของวัดที่หลายคนรอคอย
รอคอยจะได้มาร่วมปฏิบัติธรรมใต้เงาแมกไม้ แม้บางกรณีมีภารกิจรัดตัว ก็ขอให้ได้มาจำวัดฟังพระธรรมเทศนาสัก ๑ คืนก็ยังอิ่มใจ ดังนั้นจึงมีคนเดินเข้าออกประตูวัดต่อเนื่องทุกวัน เวลา จนดูออกจะพลุกพล่าน เกรงความวุ่นวาย แต่การณ์กลับตรงกันข้าม ด้วยดวงใจทุกดวงที่มุ่งมาบูชาและนอบน้อม ทำให้สถานที่แห่งนี้ยังคงสงบเย็น เป็นที่บำเพ็ญตนให้ปลอดบริสุทธิ์ สยบอารมณ์เร่งร้อนแห่งตน ที่เต้นเร้าตามสถานการณ์โลกยุคดิจิตอลให้หยุดนิ่ง
ผู้เขียนเป็นคนบ้านใกล้วัดหนองป่าพง จึงเป็นศิษยานุศิษย์ที่เคารพรักหลวงปู่กันทั้งครอบครัว เคยผลัดเปลี่ยนเวรกันกับแม่ขอโอกาสเข้าปฏิบัติเป็นประจำทุกปีตั้งแต่แรกเริ่มประเพณี จนสิ้นแม่ไป และตัวเองก็มีภาระให้ห่างหายไปเกือบสิบปี
เกือบสิบปีที่ห่างหาย ใช่จะห่างเหิน ใจศรัทธายึดมั่นในหลวงปู่ไม่เคยหลุดหล่นไปตามกาลเวลา ครั้นโอกาสอำนวยต้องรีบฉวยไว้ จนได้กลับมาอีกในปี ๒๕๕๖นี้เอง เป็นปีที่แห้งแล้งหนาวเหน็บร้ายกาจ แต่ในงานอาจาริยบูชาของวัดหนองป่าพงยังคงเปี่ยมล้นด้วยผู้ศรัทธาที่หลั่งไหลมาเช่นเดิม และดูเหมือนจะมากมายกว่าแต่ก่อนมาก เพราะบริเวณป่ารกที่เคยน่ากลัว ไม่มีใครกล้าเข้าพักพิงเมื่อสิบปีก่อน บัดนี้เปิดทะลุโล่งแปน เป็นที่ตั้งเต็นท์สนามหลากสี หลากลาย ภายใต้ไม้ใหญ่ที่ยืนต้นแผ่กิ่งก้านกันแดดลม ศาลาใหญ่ที่จุคนได้เป็นพันยังเต็มล้นออกถนนทางเดิน ส่วนด้านนอกที่จัดไว้สำหรับตั้งซุ้มโรงทานนั้นแออัดจนเดินแทบชนกัน
สิบปีที่ผันผ่าน หลายอย่างปรับเปลี่ยน ซุ้มอาหาร โรงทานหลายซุ้มใช้กระทงใบตองแทนจานโฟม แสดงความห่วงใยสิ่งแวดล้อม หลายซุ้มใส่ห่อใส่ถุงไว้เรียบร้อยผู้รับสามารถหยิบ จับ หิ้ว ถือไปได้ทันที รวดเร็วฉับไวทันยุคเช่นกัน หลายเจ้าทำข้าวห่อมาแจกกันบนรถปิคอัพเลยทีเดียว
ในท่ามกลางความหนาวเย็น ซุ้มที่ตั้งเตาปิ้งข้าวจี่จึงมีผู้มาห้อมล้อมมากเป็นพิเศษ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอิ่มบุญของผู้ปั้นข้าว ปิ้ง จี่ ทำให้ข้าวชุบไข่จี่ร้อน ๆ นั้นอร่อยจนละความเกรงใจคนคิวหลังขออีกปั้น
นับเป็นโชคดีที่วัดมีบริเวณกว้างใหญ่ มีผู้ศรัทธาซื้อที่สวน ที่นาติดกันขยายออกเป็นหลายร้อยไร่ แบ่งเขตพุทธาวาส สังฆาวาส เขตศาลานอก พิพิธภัณฑ์ เขตเจดีย์ และป่าด้วยกำแพงและแนวแมกไม้ชัดเจน ส่วนที่เป็นเขตโรงทาน ซุ้มอาหารจึงบริการผู้คนได้เต็มที่ ทั้งคนทั่วไป บ้านใกล้เรือนเคียง และเหล่านักแสวงบุญ มาปฏิบัติจำศีลภาวนา
ประชาชนทั่วไป ชาวบ้านใกล้เคียงที่เพียงมาฟังธรรมเทศนาแล้วกลับมีไม่น้อยที่พาลูกหลานมาหาอาหารเย็นกินสบาย ๆ ตามซุ้มบริการ และโรงทานเท่านั้น ความพลุกพล่านจอแจจึงเกิดขึ้น แต่ไม่ส่งผลถึงผู้ปฏิบัติที่ด้านใน
อาจาริยบูชาวัดหนองป่าพงปีนี้มีเวลามาร่วมเพียงหนึ่งคืน แม้จะถือว่าน้อยเหลือเกินแล้ว(และยังไม่ได้ฟังพระธรรมเทศนาจากบางอาจารย์ เช่นท่านสุเมโธ) แต่ยังความอบอุ่นปลาบปลื้มครองใจไว้ให้มั่นคง ดำรงสติตื่นรู้ติดตัวตลอดไป เสมือนมีหลวงปู่คอยส่งสายตามาให้กำลังใจต่อสู้ชีวิตเสมอ แม้วันเวลา วัย จะเปลี่ยนผ่าน แต่รักศรัทธานั้นยังตั้งมั่นไม่ผันแปร.
๐๐๐๐