หน้าแรก
เว็บบอร์ด
บทความ
รวมรูปภาพ
ติดต่อเรา
ข่าวสาร
ญาติที่อยู่แดนไกล ลาวใต้ ไม่ไกลเลย
เพลินสิรี เรื่อง-ภาพ
เมื่อสองปีที่แล้ว ลูกหลานของอาคนที่หนึ่งของฉันเป็นเจ้าภาพจัดงานสังสรรค์ของตระกูล งานนี้แหละที่ได้พบญาติพี่น้องลูกหลานเหลนจากทั่วสาระทิศ ทั้งๆที่ ตลอดเวลาที่ผ่านมายาวนาน ไม่เคยได้พบหน้าค่าตากันเลย บางคนจำกันไม่ได้ ต้องแนะนำตัวกันพักใหญ่
จึงได้ความว่า "เอี่ยม" เป็นทหารอากาศประจำอยู่ฐานทัพอากาศส่วนจังหวัดอุบลราชธานีจนตลอดอายุราชการ มีครอบครัว ลูกหลาน ทำมาหากินอยู่ที่อุบลฯ
เท่านั้นแหละได้เรื่อง ด้วยว่าพี่สะใภ้สุดเลิฟเป็นคนอำเภอเขมราฐ จังหวัดอุบลราชธานี
ฉันกับครอบครัวของเอี่ยม
สืบสานกันจนได้ใจความเพิ่มเติมว่า ตั้งแต่ไปอยู่ที่นั่น ก็แทบไม่ได้มาร่วมงานทางนี้ ทำงานราชการแล้วก็ประกอบธุรกิจส่วนตัว "เลี้ยงหมู, เพาะลูกหมูขาย" ตั้งหลักปักฐานแน่นหนา จนพูดได้ว่า หลังเกษียนราชการแล้วก็แปลงกายเป็นคนอุบลไปโดยปริยาย
เรื่องมาแดงอีกว่า ตั้งแต่มาอยู่ที่อุบลก็เหมือนตกไปอยู่เมืองลับแล ไม่เคยมีใครมาเยี่ยมเลย คิดถึงพี่น้องมาก งานก็มาก ก็เลยต้องทำแต่งาน ขาดการติดต่อกันไปจนแทบจะลืมเลือน
พี่สะใภ้สุดเลิฟ (วินิจ เปาอินทร์ คนถือร่มเขียว) พร้อมคณะ
"ทุกวันนี้ เพาะเลี้ยงหมู และลูกๆ ทำไม้ในลาวใต้กัน ถ้าไปเที่ยวจะพาไปที่ยวแบบกันเองสบายๆครับ"
หลังจากนั้นไม่นาน ฉันก็เลยได้รับโทรศัพท์จากพี่สะใภ้ ชักชวนกันไปเยี่ยมหลาน แล้วจะได้เลยไปเที่ยวลาวใต้กัน เพลินสิรีอยู่แล้ว ต้องไป ฉันจองรถไฟตู้นอน ได้เตียงล่าง ไม่ต้องปีนขึ้นไปนอนให้ยาก
ไปถึงอุบลราชธานี หลานๆมารับ แล้วไปสมทบกับพี่สะใภ้ที่นั่งเครื่องมากับลูกหลานอีกกลุ่มหนึ่ง ภาพที่ฉันเห็นคือ หลานๆที่มารอรับและเดินทางมา ดีใจกันมาก หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสที่ได้พบเครือญาติ 
หลานเหลน เอี่ยมกับหลาน
เยี่ยมเยียนครอบครัวและกิจการของหลานๆฝั่งอุบลแล้วก็มุ่งสู่ "ช่องเม็ก" ปฏิบัติตามกรรมวิธีทางการลาว ผ่านแดนด้วยความเรียบร้อย รถยนต์มุ่งสู่บ้านไร่ที่หลานๆเข้าไปทำกิจการป่าไม้ และเพาะเลี้ยงพันธุ์ลูกหมู "ขาย"
เป็นผู้ผลิตลูกหมู และปรับปรุงพันธุ์สัตว์เศรษฐกิจสำคัญ 
หลังจากนั้นก็เดินทางไปท่องเที่ยวยัง ตัวเมืองแขวงจำปาสัก น้ำตกคอนพะเพ็ง น้ำตกหลี่ผี น้ำตกตาดฟาน น้ำตกผาส้วม อันเป็นน้ำตกที่สวยงามและยิ่งใหญ่อลังการของประเทศลาว ประเทศบ้านพี่เมืองน้องของไทยเรา
การเริ่มต้นท่องเที่ยวเพื่อทัศนศึกษากึ่งเยี่ยมเยียนญาติครั้งนี้ ได้เริ่มแล้วดังนี้
บ้านพักปางไม้และช้าง
จากชายแดนช่องเม็ก ระยะทาง 42 กม. ถึงสะพานมิตรภาพลาว-ญี่ปุ่น โอ้ สะพานยาวตั้ง 1,380 เมตร ถ้าเดินก็หอบแหกแน่เลย สะพานนี้ข้ามโขงเชื่อมกับเมืองปากเซ ซึ่งเป็นเมืองหลวงของแขวงจำปาสักที่ใหญ่ระดับ 3 ของลาว เป็นเมืองหลวงของลาวใต้ก็ว่าได้ค่ะ
โรงแรม รีสอร์ท บังกาโล ร้านอาหาร ส่วนใหญ่พี่น้องชาวไทยข้ามไปประกอบธุรกิจ แต่ก็มีชาวต่างชาติบ้าง
แต่แม้ไม่มีนักธุรกิจไทยไปก็ไม่เป็นไร ไทยกับลาว พูดกันได้รู้เรื่องอย่างดี ไปเที่ยวแล้วสบายใจไปอีกอย่างหนึ่ง รากภาษาเดียวกัน หน้าตาท่าทางก็ใกล้กัน
แม้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วกันล่ะค่ะ
น้ำตกคอนพะเพ็งเมื่อยามน้ำแล้ง
ที่น้ำตกคอนพะเพ็ง ได้เห็นความอลังการงานสร้างของธรรมชาติ มันคือแก่งหินขนาดใหญ่ที่ทอดตัวขวางแม่น้ำโขงมหานที นี่ดีนะที่ไปในหน้าร้อนของปีนะคะ น้ำก็เลยน้อยไปหน่อย เล่ากันว่า ถ้าเป็นหน้าฝนและหลังฝนต้นหนาวละก้อ ละอองน้ำสาดกระเซ็นจนฟุ้งกระจายคล้ายๆสายหมอกเชียวค่ะ คนลาวภูมิใจนักหนาว่า นี่แหละ ไนแอการาแห่งเอเซีย
ชื่อน้ำตกหลี่ผี ก็เรียก ตาดสมพะมิด ก็เรียก เลือกเรียกเอาตามใจชอบเถอะ แต่สำหรับเพลินสิรีแล้วขอเรียกว่า น้ำตกหลี่ผี ก็แล้วกัน เอี่ยมเล่าว่า
"ถ้ามาช่วงเดือน ตุลาคม-พฤศจิกายน น้ำจะมาก ทุกซอกโขดหินมีแต่น้ำเซาะไปทั่ว กระแทกกระทั้นกันตามธรรมชาติ ช่วงนั้นน้ำใสแล้วด้วย ละอองน้ำเหมือนละอองหมอก สวยมาก"
ฉันเองค่ะ ซ่ามั้ย!!
"คนลาวเขาว่า หลี่ แปลว่า เครื่องมือจับปลาที่คล้ายๆลอบดักปลา หินมันถูกกัดชะจนสึกกร่อน เป็นซอง เป็นซอก เมื่อ ผีหรือศพ สมัยลาวฆ่าลาว นั้น ศพจะไหลมาติดตามซอกหินแถวๆนี้ ก็เลยเรียกกันว่า หลี่ผี"
"แต่เดี๋ยวนี้ ไม่มีแล้ว ไม่ฆ่ากันแล้ว มีแต่สายน้ำไหลที่สวยงามครับอา" ฟังเอี่ยมแล้วก็ตะลึงกับภาพที่แปรไปสองสถานะ แต่ ณ วันนี้ ฉันว่า มันสวยจริงๆ ไม่น่ากลัวผีด้วย
หลานๆจากกรุงเทพ...สุขใจได้ปลื้ม
เอี่ยมยังพาไปชมทีละจุดๆ เหมือนทัวร์เชียวค่ะ ฉันจึงจำไม่ได้เลยว่า ตั้งต้นตรงไหน ปลายทางอยู่ไหน ก็คงจะพอๆกับที่ไปกับทัวร์แหละค่ะ เขาพาไปที่ไหนบ้างก็ไปตามนั้น รับบริการอย่างเดียว ก็สบายไปแปดอย่าง ทัวร์ลูกหลานพาไปก็ครึ้มดีเหมือนกันแหละ ปลอดภัย ไร้กังวล ไม่ต้องกลัวคนหลอก ไม่ต้องหวั่นใจเมื่อเดินทางไกลๆ ยิ่งเข้ารกเข้าพงด้วยแล้ว เสียวค่ะ
รถจอดที่ฝั่งตรงข้ามน้ำตกสูงลิบเลย ตกมาใกล้กันสองสายน้ำ ขณะที่ไปนั้นน้ำยังเยอะอยู่พอสมควร เรียกชื่อว่า น้ำตกตาดฟาน แต่คนลาวเรียกว่า น้ำตกดงหัวสาว ฉันมองดูแล้วน่าจะตกลงมาสูงสัก 120 เมตรเห็นจะได้ ละอองน้ำกระเซ็นมาไกลๆ อากาศโดยรอบเย็นสบายดี
"น้ำตกทางซ้ายมือนั้นไหลมาจากห้วยผักกูด ส่วนน้ำตกทางขวามือนั่นไหลมาจากสายน้ำไหลมาจาก เขตอุทยานแห่งชาติ ดงหัวสาว"
"นี่ถ้าอามาช่วงหนาว จะได้เห็นทะเลหมอก สวยเลย"
พูดอย่างนี้ เดี๋ยวกู (อา) ก็มาหน้าหนาวอีกหรอกโว๊ย เด็กมันยั่วแท้ๆ
จุดสุดท้ายของทริปนี้ หลานๆพาไปยังจุดที่เรียกว่า ตาดผาส้วม ฟังชื่อแล้วสะดุ้ง แต่พอฟังคำอธิบายได้ใจความว่า อันคำว่า "ส้วม" ในภาษาลาวนั้น เขาแปลว่าห้องนอนที่กั้นไว้สำหรับลูกสาวและลูกเขยจู๋จี๋กัน แต่ภาพที่เห็นมันน้ำตกน้ำใสแจ๋ว ไหลลงมาจากผาหินแท่งที่ยืนล้อมกันเป็นแถว "สวยจัง" เสียงอุทารก้องไพร เสียงชัตเตอร์กดกันเป็นว่าเล่น
"ตาด" หมายถึงลานหินที่เป็นชั้นๆ เหมือนห้องหอจริงๆ ไอเย็นกระเซ็นมาต้องผิวกาย ชื่นใจไม่น้อยค่ะ
รวมญาติที่ต่างแดน......ดีจังฮิ
ไฮไลท์ของอุทยานแห่งชาติตาดผาส้วม มิได้มีแต่เพียงทรัพยากรธรรมชาติที่สวยงาม แต่ยังมีวิถีชีวิตโบราณของชาวชนเผ่าหลายเผ่าให้ได้เห็นอย่างสมจริง เช่น บ้านขอชาว
กระต้าง ชนเผ่าอาลัก บ้านของชาวกระตู้ หอกวนที่ใช้เป็นสถานที่ประกอบพิธีกรรมของชาวชนเผ่าละแว ส่วนหอสูงของชาวละแว ใช้เป็นที่สังเกตการณ์ภายในหมู่บ้าน
ขอบใจหลานอา เอี่ยม เปาอินทร์ ที่รับรองด้วยใจ เอ้าเฮ!!..ญาติพี่น้องเอี่ยมทั่วประเทศ ไปช่วยกันแก้เหงาให้เอี่ยมหน่อย ลุยๆๆๆ
