หน้าแรก
เว็บบอร์ด
บทความ
รวมรูปภาพ
ติดต่อเรา
ข่าวสาร
บนเส้นทางคดเคี้ยว มีความงดงาม
โดยธงชัย เปาอินทร์ -เรื่อง//นิวัตร เปาอินทร์-ภาพ
บนเส้นทางกาญจนบุรี-สังขละบุรี ไม่เคยมีใครนับว่าโค้งกี่โค้ง รู้กันเพียงว่า เป็นถนนราดยางที่เลาะลัดไปตามไหล่เขา ขึ้นสูงบ้างต่ำบ้าง บางช่วงเป็นถนนผ่านป่าเขาหนาแน่น บางช่วงผ่านที่ดินทำกิน เป็นสวน เป็นนาข้าว แต่บางทีก็เป็นหมู่บ้าน มีอยู่ช่วงหนึ่งปลายๆเส้นทางฝั่งซ้ายมือของคนขับรถเป็นทะเลสาบเขาแหลม ส่วนขวามือเป็นภูเขาสูงชันจนเสียดฟ้า
เริ่มเช่นนี้ด้วยว่าเผื่อจะมีคนอ่านบางคนเกิดความรู้สึกว่า เออ ไปจะลองนับดู ถ้าได้ตัวเลขมาจริงๆ เม้นท์เข้ามาบอกกล่าวกันบ้างก็คงจะดีไม่น้อยครับ
แต่บอกได้เลยว่า บนเส้นทางคดโค้งเส้นนี้ ทั้งฝั่งซ้ายมือและขวามือ มีวิวทิวทัศน์สวยงามหลายจุด บางแห่งต้องหยุดรถยนต์ลงไปตั้งท่าถ่าย แต่บางจุดอาจถ่ายบนรถได้เลย กรณีหลังนี้ ต้องใช้ความสามารถและตั้งความเร็วกล้องเป็นกรณีพิเศษ ไม่งั้นภาพก็จะเบลอหรือไม่ก็ไหว ถ้าเป็นช่วงฤดูกาลไหน ก็จะมีความสวยงามไปตามช่วงเวลานั้น เมื่อฝนมาโปรยปรายก็อาจจะได้เห็นดอกไม้ป่าแสนงามหลายชนิดดาหน้ากันออกมาให้ชม แต่ถ้าเป็นฤดูร้อน ก็มีอีกหลายชนิดที่ชื่นชอบและถ้าเป็นฤดูหนาว อากาศเย็นฉ่ำ ก็อาจจะได้ยลโฉมหน้าดอกไม้ป่าที่แตกต่าง
อย่างๆไรก็ดี การเดินทางท่องเที่ยวอย่างมีคุณค่า ต้องเที่ยวแบบเดียวกับการ ละเลียดดื่มและกินในช่วงเวลาหฤหรรษ เช้าตรู่อากาศเย็นสบายๆไร้โลมด้วยสายหมอกจางๆ หรือนั่งอยู่ริมระเบียงโล่งแจ้งกลางแดดที่โรยตัวอ่อนๆยามเช้าหรือยามตะวันรอนๆ แสงอ่อนๆที่สาดส่องทั้งสองช่วงเวลาให้อารมณ์ความรู้สึกชวนเคลิบเคลิ้ม ถ้ามีสาวๆอยู่ใกล้ๆก็ชวนให้ตกหลุมรักเอาได้ง่ายๆ
"บรรยากาศเป็นใจ คนใจง่ายก็กลายเป็นทาสรักเอาได้ในฉับพลัน"
วิถีชีวิตที่หาชมได้ยากเต็มที นวดข้าวด้วยวัว
อย่ากระนั้นเลย ลองตามดูภาพที่งดงามตามสองฝั่งเส้นทางที่คดเคี้ยวเลี้ยวลดเส้นนี้ดูไม่งดงามถึงขนาดว่า ประกวดได้ แต่ก็ดูแล้วว่ามีความสวยงามอยู่ในองค์ประกอบภาพที่ให้ทั้งอารมณ์และความรู้สึกได้ไม่มากก็น้อย บางภาพเป็นวิถีชีวิตที่หาดูได้ยากมาก เช่นภาพชาวนากำลังนวดข้าวด้วยวัว หนุ่มหนึ่งกำลัง"สง"กองข้าวที่วัวเหยียบย่ำเพื่อให้เมล็ดข้าวเปลือกตกลงไปข้างล่าง(บนลานนวดข้าว) (สง-ไม้ไผ่มีง่ามขนาดยาว 1.50 เมตร)ส่วนใหญ่ใช้ไม้ไผ่ขนาดลำโต ข้อมือเด็กโต 15 ขวบ ส่วนปลายเป็นง่ามที่เกิดจากกิ่งไผ่ตัดปลายให้สั้นทำงานได้
ปัจจุบันเกือบหาชมที่ไหนไม่ได้เพราะว่าใช้รถเกี่ยวข้าวแทนกันหมดแล้ว
หรือว่าจะเหลือเพียงที่นี่แห่งเดียว
หรือบางช่วงอาจเป็นวิถีชีวิตของชาวน้ำที่ทำกินอยู่กับทะเลสาบเขาแหลม อาศัยกิน นอน ขยายเผ่าพันธุ์ และถ่ายอยู่บนแพไม้ไผ่ที่ลอยฟ่องอยู่ในสายน้ำ เป็นวิถีชีวิตของคนธรรมดาหาเช้ากินค่ำเพียงแต่อยู่ในน้ำ ซึ่งก็จะมีวิธีการนานับประการที่จะจับปลาขึ้นมาเป็นอาหารและขายได้เงินมาใช้ซื้อสิ่งที่หาไม่ได้จากธรรมชาติ และก้าวล่วงไปถึงว่าเป็นการนำเที่ยวเพื่อตกปลาเป็นอีกอาชีพที่เสริมขึ้นมาจากวิถีชีวิตดั้งเดิม
บางช่วงของเส้นทางที่คดเคี้ยว มีอ่าวเว้าเข้าและเว้าออก เว้นเข้าก็เป็นอ่าวน้ำ ส่วนเว้าออกก็เป็นแหลมยื่นลงไปในน้ำ ทั้งอ่าวที่เว้าเข้าและแหลมที่ยื่นออกไปกลางน้ำ ถูกปรับเปลี่ยนพื้นที่เป็นเรือนแพพักค้างอ้างแรมในน้ำ และเป็นรีสอร์ทที่สวยงามน่านอนด้วยว่าตั้งอยู่ริมน้ำ อากาศและบรรยากาศเยี่ยมยอด เห็นแล้วอยากกลับเป็นหนุ่มอีกสักสิบห้าปี
เผื่อจะได้ชวนกิ๊กมาช่วยกันสร้างบรรยากาศแสนหวาน
แพยอยักษ์ที่วางไว้ในทะเลสาบ
บนเส้นทางคดเคี้ยวมีความงดงามมากอีกอย่างหนึ่งคือตลาดเช้า กาแฟร้อนๆกับปาท่องโก๋ แม่บ้านหิ้วตะกร้ามาจ่ายตลาด อาหารสดจากท้องน้ำและสวนผัก ให้ชีวิตชีวาน่าสนใจ และเมื่อยามย่องขึ้นไปดู ชาวต่างชาติข้ามแดนดินถิ่นไทย เพื่อเข้ามาหางานทำ แก้มที่ป้ายด้วยผงกระแจะจันทร์ ดูมีสีสันและบอกเล่าเรื่องราวได้ว่า สาวเจ้าเป็นสาวชนชาติเชื้ออะไร
ในสายน้ำฉ่ำเย็นผสมกับไอหนาวยามเช้า เรือหางยาวพาท่องล่องไปด้วยเสียงดังกระหึ่มไปทั้งท้องน้ำ เม็ดน้ำที่แตกกระจายจากแรงฝ่าผ่าของหัวเรือ กระเด็นใส่ใบหน้าและเรือนผม เย็นชื่นใจไม่น้อย อากาศที่ไหลแรงด้วยว่าสวนแรงลมไปกับความเร็วของเรือ เย็นจนหน้าฉา แสงสีท้องฟ้าสดใสเพิ่มความเข้มขลังของมนเสน่ห์ทะเลสาบเขาแหลมไม่น้อย
สาวน้อยประแป้ง..กระแจะจันทร์ ชาวต่างชาติมาหางานทำ
เสียงเรือเบาลง กำลังส่งก็ลดฮวบในฉับพลัน เรือกำลังเทียบเข้าจอดที่อดีตวัดวังวิเวการาม วัดที่ชุมชนชาวมอญอพยพได้ร่วมสร้างด้วยพลังศรัทธาในหลวงพ่ออุตมะ พระชาวรามัญที่ยิ่งใหญ่แห่งขุนเขาตะวันตก ภาพที่เห็นอยู่เบื้องหน้าคืออดีตโบสก์เก่าที่มีร่อยรอยความงดงาม เจดีย์หักอยู่ชายน้ำ หญ้าที่เคยรกเรื้อเมื่อถูกน้ำท่วมในช่วงเวลาหนึ่งก็ตาย
โบสก์ในท้องทะเลสาบเขาแหลมกลายเป็นเมืองบาดาลที่เป็นจุดขายให้นักท่องเที่ยวและตากล้องย่องมาเที่ยวและมาถ่ายรูปไปอวดกัน
วัดในเมืองบาดาล
เม็ดน้ำกระเด็นใส่ใบหน้าอีกครั้งเมื่อเริ่มท่องทะเลสาบสู่จุดหมายต่อไป อุทยานแห่งชาติเขื่อนศรีนครินทร์ (น้ำตกห้วยขมิ้น) แสงยามสายยังดูดี ภาพที่ถ่ายรูปออกมายังให้อารมณ์ความสุนทรียามเช้า เส้นสายทุกสายที่เห็นงดงามตามวิถี แต่อย่างไรก็ตาม น้ำตกห้วยขมิ้น ยังเป็นที่นิยมมากางเต็นท์นอนบนเนินหน้าร้านสวัสดิการ ดูปลอดภัย และได้บรรยากาศป่าเขาลำเนาไพร ที่สำคัญมีร้านอาหารระดับภัตตาคารบริการได้เยี่ยม
น้ำตกห้วยขมิ้น บ้านพักใกล้น้ำตก
ปิดฉากการเดินทางที่กล่าวได้ว่า บนเส้นทางที่คดเคี้ยว มีความงดงาม มีความจริงปรากฎให้เห็นด้วยภาพถ่าย แต่ถ้าจะเจาะลึกกันอย่างละเมียดละไมกันแล้วละก้อ ต้องไปด้วยรถยนต์ส่วนตัว ค่ำที่ไหนพักที่นั่น ไม่มีการจำกัดเวลา ไม่เร่งร้อนและเร่งรีบ หากแต่ต้องปล่อยตามบรรยากาศที่เอื้ออำนวยให้หรือไม่เพียงใด บางทีหินก้อนเดียวก็สวยได้
อารมณ์ขับเคลื่อน บนท้องน้ำ
แสงเช้าที่ชวนให้ลุกมาถ่ายรูป งดงามตามท้องเรื่อง
แพพักรอนแรม.น่านอน
แสงและเส้นสายก็งดงาม
เมื่อสนธยาใกล้สายัณห์